กล่าวความรู้สึกที่มีต่อสถาบัน อาจารย์ เพื่อน และรุ่นน้อง

สคริปต์พิธีกรเปิดตัวบริษัทจำหน่ายเครื่องสุขภัณฑ์ธันวาคม 10, 2012

สคริปต์พิธีเปิดงานบุญมหาชาติบนเวทีหมอลำกุมภาพันธ์ 28, 2013

เขียนตามคำขอของคุณอรเพ็ญ  ตัดต่อแต่งเติมเสริมเองนะครับ

กราบเรียน  ท่านผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านวังเมาวิทยา  คุณครู คุณพ่อคุณแม่ ผู้ปกครอง คณะกรรมการสถานศึกษาและแขกผู้มีเกียรติ  ที่เคารพรักทุกท่าน  สวัสดีเพื่อน ๆ และน้อง ๆ ทุกคน

ดิฉันนางสาวอรทัย  สวยบาดตา   รู้สึกดีใจและเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับความไว้วางใจจากเพื่อนนักเรียนที่เรียนจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ประจำปีการศึกษา  2559   ให้เป็นตัวแทนกล่าวแสดงความรู้สึกและข้อคิดเห็นเนื่องในงานเลี้ยงส่งนักเรียนที่เรียนจบในครั้งนี้

สิบสองปีที่พวกเราได้เข้ามาเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้ เป็นสิบสองปีแห่งการเรียนรู้ที่พวกเราภูมิใจและประทับใจมากที่สุด  เพราะการเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้ทำให้พวกเราได้เป็นเพื่อนกัน ได้เป็นลูกศิษย์ของคุณครูที่ดีที่สุด เก่งที่สุด รักและหวังดีต่อพวกเรามากที่สุด  ทำให้พวกเราได้รับทั้งความรู้และประสบการณ์ที่จะนำไปปรับใช้ในชีวิตประจำวัน ไปประกอบอาชีพ และไปเรียนต่อในระดับที่สูงขึ้น เป็นสิบสองปีแห่งความทรงจำทีดีที่สุดของพวกเราที่จะไม่มีวันลบเลือนไปจากใจ  งานเลี้ยงวันนี้รู้สึกเป็นเกียรติ ภูมิใจและดีใจเป็นอย่างยิ่ง  แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกใจหายเพราะต้องพลัดพรากจากกันไป  คงมีโอกาสได้พบกันอีกเพียงในความฝันเท่านั้น     ออกจากโรงเรียนไปวันนี้  พวกเราไม่มีอะไรจะมอบให้เป็นการตอบแทน  เพราะชีวิตของพวกเรายังต้องพึ่งพาอาศัยพ่อแม่และผู้ปกครองต่อไปอีกหลายปี  พวกเรามีหนี้บุญคุณที่ยังไม่ได้ทดแทนอีกเป็นจำนวนมาก ส่วนความแค้น ความผิดหวัง ความเสียใจ ความทุกข์ ความโศกเศร้า และความไม่ดีทั้งหลาย  พวกเราได้จับพวกมันใส่กระทงลอยคงคาในวันเพ็ญเดือนสิบสองหมดแล้วค่ะ  พวกเรามีคำมั่นสัญญาจากใจที่จะมอบให้ว่า  วันหนึ่งเมื่อพวกเราเติบโตเป็นผู้ใหญ่  มีงานทำ มีรายได้ และพึ่งตัวเองได้แล้ว  พวกเราจะกลับมาตอบแทนบุญคุณของผู้มีพระคุณ  และทุกครั้งที่มีงานบุญผ้าป่าการศึกษาของโรงเรียน  พวกเราจะกลับมาช่วยงาน  สำหรับเพื่อน ๆ ทุกคน ขออย่าได้ลืมคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้ต่อกันว่า  เราจะไม่ทิ้งกัน  นะคะ  ส่งข่าว ส่งยิ้ม ส่งรัก ส่งลายน์และฝันถึงกันบ้างนะคะ

กราบขอบพระคุณท่านผู้อำนวยการโรงเรียนและคุณครูทุกท่าน  ที่ตั้งใจอบรมสั่งสอนพวกเราด้วยความรักและเอื้ออาทรเสมือนหนึ่งพวกเราเป็นลูกหลาน  ตั้งใจถ่ายทอดวิชาความรู้ให้โดยไม่ปิดบังอำพราง กราบขอบพระคุณ คุณพ่อ คุณแม่และผู้ปกครองที่กรุณาทุมเทเสียสละเพื่อพวกเรามาโดยตลอด  และกราบขอบพระคุณทุกท่านที่มีส่วนร่วมจัดงานวันอำลาสถาบันให้แก่พวกเราในครั้งนี้

หากมีสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่พวกเราได้ล่วงเกินผู้มีพระคุณทั้งหลาย ด้วยกาย วาจาและใจ  ทั้งต่อหน้าและลับหลัง  ทั้งโดยเจตนาและไม่ได้เจตนา  ต้องกราบขออภัยทุกท่านเป็นอย่างมากไว้ ณ โอกาสนี้

ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย  ตลอดถึงคุณความดีที่พวกเราได้ทำร่วมกันมา  ได้โปรดดลบันดาลให้ท่าน ผอ. คุณครู คุณพ่อคุณแม่ ผู้ปกครอง ท่านผู้มีเกียรติ เพื่อน ๆ และน้อง ๆ ทุกคน  จงประสบแต่ความสุขความเจริญยิ่งขึ้น  และขอให้การจัดงานเลี้ยงอำลาสถาบันวันนี้ เป็นจุดเริ่มต้นแห่งความรักความผูกพันมั่นคงยืนยาวระหว่างกันตลอดไป และขอให้เพื่อน ๆ ทุกคนจงโชคดี ประสบความสำเร็จดั่งตั้งใจ  ได้ มี เป็น เช่นที่ฝันไว้ทุกประการ  ได้กลับมาตอบแทนบุญคุณของพ่อแม่ ผู้ปกครอง ครูอาจารย์   และกลับมาพัฒนาโรงเรียนบ้านวังเมาวิทยาร่วมกันในวันข้างหน้า

ความประทับใจ

สิ่งที่ได้จากมหาลัย

          ครั้งหนึ่งในชีวิตคนเราต้องมีความใฝ่ฝัน ดิฉันก็เป็นคนอีกคนหนึ่งที่มีความใฝ่ฝันที่จะเรียนต่อให้สูงๆ และการเรียนมาถึงระดับชั้นปริญญาตรีไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับนักเรียนทุกคน เพราะแต่ละคนมีอุปสรรคในชีวิตกันทั้งนั้น

ในรั้วมหาลัยแห่งนี้ครั้งแรกที่ดิฉันก้าวเข้ามาเป็นนิสิตที่นี่ ทำให้ฉันรู้สึกภูมิใจที่ทำให้พ่อแม่มีความสุขที่เห็นลูกคนนี้ตั้งใจเรียนมาถึงระดับปริญญาตรี  และรู้สึกได้ถึงการได้อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ โดยที่ผู้คนในกรุงเทพฯ ไม่เคยได้รู้สึก  การที่ดิฉันเลือกที่จะเรียนที่มหาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ วิทยาเขตวังไกลกังวลแห่งนี้ เนื่องจาก ไม่ไกลจากบ้าน และยังได้รู้สึกถึงความอบอุ่นที่ได้มาเจอเพื่อนต่างถิ่น รุ่นพี่ที่น่ารัก และครูอาจารย์ที่เคารพ ทุกท่านทำให้ข้าพเจ้ามีความสุขและสนุกกับการเรียนที่ไม่น่าเบื่ออีกต่อไป

การเข้ามาเป็นนักศึกษาปีที่ 1 ในมหาลัยแห่งนี้ มีการรับน้องที่อบอุ่น ตอนแรกรู้สึกเหมือนจะไม่ชอบรุ่นพี่ คิดอยู่เสมอว่าทำไมรุ่นพี่ต้องมาทำกับเราอย่างนี้ ไม่เข้าใจจุดประสงค์ แต่แท้ที่จริงแล้วพวกเขาต้องการที่จะให้รุ่นน้องของเขามีระเบียบวินัย เชื่อฟังและเคารพรุ่นพี่ ครูอาจารย์ ที่สำคัญต้องการให้ทุกคนสามัคคีเป็นหนึ่งเดียวกัน  ก่อนที่การรับน้องจะสิ้นสุดนั้นความสัมพันธ์ระหว่างพี่กับน้องก็ไม่ได้จางหายไป รุ่นพี่ทำเอาทุกคนร้องไห้และมีความสุขมาก เนื่องจากรุ่นพี่เขารักน้องทุกคนที่ได้มาเข้าเรียนในสาขานี้ สุดท้ายจบแบบมีความสุขทั้งพี่และน้อง

เมื่อได้เรียนมาแล้วหนึ่งเทอมทำให้รู้จักอาจารย์หลายๆท่าน รวมทั้งอาจารย์ในสาขา ซึ่งก็ทำให้ดิฉันรับรู้ถึงแม่คนที่ 2 ของดิฉันซึ่งท่านได้มอบความรู้ ความเอาใจใส่ ความรัก ที่มีต่อลูกศิษย์ของท่าน อยากจะบอกว่า ทุกคนรักอาจารย์มากๆ เหมือนกับมีแม่คนที่ 2 คอยดูแลอยู่ใกล้ๆ

ในความประทับใจของดิฉันยังคงมีอีกมากมายที่ยังรอคอยในอนาคตข้างหน้า แต่ตอนนี้ดิฉันได้ทำวันนี้ให้ดีสุดก็เพียงพอแล้ว