นิทานคำกลอน เรื่องพระอภัยมณี Show ตอนพระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อสมุทร พระสุนทรโวหาร (ภู่) : สุนทรภู่ เกิด วันจันทร์เดือน ๘ ขึ้น ๑ ค่ำ ปีมะเมีย พ.ศ. ๑๑๔๘ หรือ วันที่ ๒๖ มิถุนายน พ.ศ. ๒๓๒๙ (สมัยรัชกาลที่ ๑) ถึงแก่กรรม พ.ศ. ๒๓๙๘ การศึกษา เรียนที่วัดชีปะขาว (รัชกาลที่ ๔ พระราชทานนามว่า วัดศรีสุดาราม) รู้หนังสื่อได้เป็นเสมียนในกรมพระคลังสวน แต่งด้วยกลอนสุขภาพ แต่มีลักษณะพิเศษกว่ากลอนสุภาพทั่วไป คือ มี สัมผัสในทั้งสัมผัสสระและสัมผัสอักษรในทุกวรรคทำให้อ่านไพเราะ ระรื่นหู สุนทรภูแต่ง พระอภัยมณี เพื่อให้ชาวบ้านทั่วไปได้อ่าน ได้ฟัง เพื่อ ความสนุกสนานเพลินเพลิด โดยแทรกแง่คิดและคติสอนใจไว้ด้วย และที่สำคัญ ก็เพื่อขายเลี้ยงชีพตนในยามตกทุกข์ได้ยาก คัดมาจากหนังสือเรื่อง พระอภัยมณี ซึ่งเป็นงานประพันธ์ของสุนทรภู่ เนื้อเรื่องย่อ ความเดิมตอนต้นเรื่อง พระอภัยมณีและศรีสุวรรณพระอนุชาถูกขับออกมาจากเมืองรัตนาของท้าว สุทัศน์พระบิดา เนื่องด้วยท้าวสุทัศน์ทรงเห็นว่าวิชาปี่ของพระอภัยมณีและวิชากระบี่ กระบองของศรีสุวรรณเป็นวิชาชั้นเลว ไม่มีประโยชน์ในการปกครอง พระอภัยมณี และศรีสุวรรณเดินทางมาพบ ๓ พราหมณ์ คือ วิเชียร โมรา สานน และได้เป่าปี่ให้ฟัง จนทั้งหมดหลับไป นางผีเสื้อสมุทรผ่านมาและพอใจในเสียงปี่จึงได้ลักพาพระอภัยมณีไปไว้ยังถ้ำแล้ว แปลงกายเป็นสาวงามมาปรนนิบัติ พระอภัยมณีทราบแต่ทำอะไรไม่ได้จึงจำใจอยู่ กินกับนางผีเสื้อ ตอนพระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อ พระอภัยมณีอยู่กับนางผีเสื้อสมุทรในถ้ำจนมีพระโอรสชื่อว่าสินสมุทร สินสมุทรมีมีลักษณะผสมระหว่างพระอภัยมณีและนางผีเสื้อสมุทรดังความว่า ไม่คลาดเคลื่อนเหมือนองค์พระทรงเดช แต่ดวงเนตรแดงดูดังสุริย์ฉาย ทรงกำลังดังพระยาคชาพลาย มีเขี้ยวคล้ายชนนีมีศักดา พระอภัยมณีได้เลี้ยงและถ่ายทอดความรู้ที่พระองค์มีให้กับสินสมุทรจน หมดและมอบของสำคัญไว้ให้ คือ พระธำมรงค์และผ้าคาดเอว วันหนึ่งเมื่อ นางผีเสื้อสมุทรออกไปหาอาหาร ด้วยความซุกซนสินสมุทรได้ทดลองผลักหินปาก ถ้ำจนเปิดแล้วออกไปเที่ยวเล่นในทะเล สินสมุทรพบเงือกชราแต่ไม่รู้จักว่าคืออะไร จึงนำเงือกกลับไปให้พระอภัยมณีทอดพระเนตรพระอภัยมณีเห็นดังนั้นจึงเล่าความ จริงให้สินสมุทรฟังทั้งหมด สินสมุทรทราบความแล้วก็เสียใจเป็นอันมาก เงือกฟัง แล้วได้อ้อนวอนให้พระอภัยมณีสั่งให้สินสมุทรปล่อยตนไปเสียและให้สัญญาว่าจะ พาพระอภัยมณีหนีพึ่งพระโยคีที่เกาะ แก้วพิสดารซึ่งอยู่ห่างออกไปราว ๑๐๐ โยชน์ เงือกชราบอกว่าการไปที่เกาะแก้ว พิสดารนั้นตนต้องใช้เวลาถึง ๗ วัน ว่ายน้ำไปในมหาสมุทรแต่กลัวนางผีเสื้อสมุทร จะตามทันเพราะนางผีเสื้อสมุทรนั้นมีพละกำลังมากเมื่ออยู่ในทะเลซึ่งใช้เวลาเพียง ๓ – ๔ วันก็ไปถึงเกาะแล้ว เงือกชราแนะให้พระอภัยมณีทำอุบายลวง นางผีเสื้อสมุทรเพื่อจะได้มีเวลาในการหลบหนี ตกกลางคืนในวันเดียวกัน นางผีเสื้อสมุทรเกิดฝันร้ายว่ามีเทวดามาควัก เอานางทั้งสองออกแล้วเหาะหายไปนางตกใจตื่นแล้วเล่าความฝันนั้นให้พระอภัย มณีฟังทั้งหมด พระอภัยมณีเห็นเป็นโอกาสดีจึงทำนายฝันไปว่านางนั้นจะมีเคราะห์ร้ายอาจถึงแก่ ชีวิตและแนะนำให้นางไปบำเพ็ญศีลอยู่บนเขา ๓ วัน เพื่อเป็นการสะเดาะเคราะห์ และห้ามกินเนื้อสัตว์เป็นอันขาด นางผีเสื้อหลงกลพระอภัยมณี สินสมุทรทราบความ โดยตลอดก็เสียใจจนพระอภัยมณีต้องห้าม ดังความว่า สินสมุทรสุดแสนสงสารแม่ ด้วยรู้แน่ว่าบิดาจะพาหนี ให้ห่วงหลังกังวลด้วยชนนี เจ้าโศกีกราบก้มบังคมคัล บิดาดูรู้แจ้งจึงแกล้งห้าม จะวอนตามเขาไปไยในไพรสัณฑ์ อยู่เป่าปี่ตีเกราะเสนาะครัน แล้วรับขวัญลูกน้อยกลอยฤทัย พระอภัยมณีและสินสมุทรได้หนีไปกับครอบครัวเงือก เมื่อครบ ๓ วัน นางผีเสื้อสมุทรกลับมาไม่พบใครจึงออกตระเวนทะเลตามหาด้วยร่างเนรมิตเป็น ยักษ์แล้วเรียกภูตผีในทะเลมาถามจนได้ความและตามพระอภัยมณีไปทันภายใน ๓ วัน สินสมุทรพยายามห้ามแล้วแต่นางผีเสื้อสมุทรไม่ฟัง สินสมุทรจึงหลอกล่อ ให้มารดาหลงทางเพื่อให้เงือกลูกสาวพาพระอภัยมณีหนีไปให้ถึงเกาะแก้วพิสดาร เงือกชราสองผัวเมียถูกนางผีเสื้อฆ่าตายซึ่งในขณะเดียวกันพระอภัยมณี สินสมุทรและเงือกสาวได้หนีขึ้นเกาะแก้วพิสดารทัน พระโยคีออกมาห้ามปราม นางผีเสื้อสมุทรแต่นางไม่ฟังและต่อว่าย้อนกลับมา พระโยคีจึงเสกทรายปกป้องเกาะ ไว้เพื่อไม่ให้นางผีเสื้อสมุทรเข้ามาได้ เมียทั้ง ๕ ของพระอภัยมณี นางผีเสื้อสมุทร (สวยแปลง) นางสุวรรณมาลี (สวยต่างแดน) ข้อคิดที่ได้ (เฉพาะตอนที่นำมาเป็นบทเรียน) ๑. คนเราบางครั้งก็จำเป็นที่จะต้องทำในสิ่งที่ตนไม่ชอบ ไม่อยากทำเพื่อให้ผู้ อื่นมีความสุขและตนเองก็ไม่ต้องพบกับปัญหา ๒. ขึ้นชื่อว่าลูกแล้วให้มีหน้าตาแปลกประหลาดอย่างไรพ่อแม่ก็ยังรัก ๓. เด็กย่อมรักและเชื่อใจผู้ที่ดีกับตนและรักตนมากกว่าผู้ที่คอยดุด่าว่าตีตน ๔. ผู้ที่ตกอยู่ในความทุกข์ด้วยกันจึงจะเข้าใจจิตใจซึ่งกันและกันได้ดี ๕. การรู้จักกตัญญูรู้คุณเป็นสิ่งที่ดี ทุกคนควรปฏิบัติตนให้เป็นนิจ ๖. การกระทำการสิ่งใดให้ประสบผลสำเร็จได้นั้นต้องมีการวางแผนการให้ดี ๗. คนโง่ย่อมตกเป็นเหยื่อของคนฉลาดเสมอ ๘. การมีพวกพ้องมากเวลาที่ต้องการความช่วยเหลือก็มักจะได้รับความสะดวก ได้ทุกๆ เรื่อง ๙. ความรักหากมีความหลงเข้ามาครอบงำมากเกินไป อาจทำให้เราต้องทำใน สิ่งที่ผิดๆ หรือสิ่งที่ไม่ดีมากขึ้นได้ ข้อสันนิษฐานเรื่องที่มาหรือเหตุที่แต่งเรื่องพระอภัยมณี ๑. เล่ากันว่า รัชกาลที่ ๒ พระราชทานพระธำมรงค์ทองคำประดับเพชร แก่สุนทรภู่ แล้วทรงกำชับว่า “ให้มันมีเรื่องนะ” ซึ่งเป็นสาเหตุให้สุนทรภู่แต่งเรื่อง พระอภัยมณีขึ้น ๒. เล่ากันว่าสุนทรภู่ไปเพชรบุรี มีเพื่อนสนิท ๒ คน ชื่อ แก้วกับทอง นายแก้วเป่าปี่เก่ง นายทองเก่งกระบี่กระบอง วันหนึ่งเพื่อนนายแก้ว นายทอง ๓ คน คนหนึ่งเป็นไต้ก๋งเรือได้พาสุนทรภู่กับพวกไปดื่มสุราขากลับพาลงเรือไปเที่ยว และ แวะส่งสุนทรภู่ก่อนแล้วไปเที่ยวต่อ เรือถูกพายุอับปางลงคนอื่นปลอดภัย แต่นาย แก้วหายสาบสูญไปในทะเล เหตุที่คนสนใจเรื่องพระอภัยมณีกันมาก มีหลายประการ อาทิ ๑. สำนวนกลอนของสุนทรภู่เป็นที่นิยมของคนทั่วไปเพราะแต่งได้ไพเราะ มีสัมผัสในแพรวพราวทั้งยังใช้คำง่ายๆ อ่านแล้วเข้าใจได้ดี ๒. มีโครงเรื่องแปลก มีจินตนาการดี แปลกกว่าเรื่องอื่นๆ ๓. ตัวละครมีลักษณะน่าสนใจ มีความสามารถพิเศษ เช่น สินสมุทร พราหมณ์ ๓ คน ชีเปลือย ม้านิลมังกร เป็นต้น ใครเป็นผู้แต่งนิทานกลอนเรื่องพระอภัยมณีพระอภัยมณี เป็นวรรณคดีชิ้นเยี่ยมเล่มหนึ่ง ผลงานชิ้นเอกของพระสุนทรโวหาร หรือสุนทรภู่ กวีเอกแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ประพันธ์ขึ้นเป็นนิทานคำกลอนมีความยาวมากถึง 94 เล่มสมุดไทย เมื่อพิมพ์เป็นเล่มหนังสือ จะมีความยาวกว่า 1,200 หน้า ระยะเวลาในการประพันธ์ไม่มีการระบุไว้แน่ชัด แต่คาดว่าสุนทรภู่เริ่มประพันธ์ราวปี พศ. 2364-2366 และ ...
นิทานคำกลอนเรื่องพระอภัยมณีสุนทรภู่แต่งเพื่ออะไรสรุป นิทานคำกลอน เรื่อง พระอภัยมณี ตอน พระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อ เป็นส่วนหนึ่งของวรรณกรรมชิ้นเอกของสุนทรภู่ ที่เหมาะกับผู้อ่านทุกคน เพราะให้ความบันเทิง เพลิดเพลิน ส่งเสริมจินตนาการ และแสดงให้เห็นถึงคติข้อคิดต่าง ๆ เช่น การรักอย่างมีสติ การรู้จักปล่อยวาง การช่วยเหลือเกื้อกูลกัน การมีสัมมาคารวะต่อผู้ใหญ่
สุนทรภู่แต่งเรื่องพระอภัยมณีกี่ตอนเรื่อง พระอภัยมณี แบ่งบทประพันธ์ไว้ทั้งสิ้น 64 ตอน มีชื่อตอนดังต่อไปนี้ พระอภัยมณีกับศรีสุวรรณเรียนวิชา นางผีเสื้อลักพระอภัยมณี ศรีสุวรรณเข้าเมืองรมจักร
ใครเป็นคนสร้างเรื่องสุดสาคล
|