การขับร้องเพลงเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าอะไร

การขับ หมายถึง การเปล่งเสียงสูง - ต่ำ เป็นทำนองดำเนินไปตามบทเพลงหรือบทกวีนิพนธ์ เป็นการดำเนินอย่างลำนำ คือ เปล่งเสียงของบทเพลงให้เป็นทำนอง ถือบทแห่งถ้อยคำเป็นสำคัญ ความสั้นยาวของเสียงและจังหวะจึงไม่กำหนดให้แน่นอน เช่น การแหล่ การขับกล่อม การขับเสภา การขับลำ การขับซอและการแอ่ว เป็นต้น

๒.๕ การร้องสอดดนตรี เป็นการขับร้องสลับกับดนตรีเป็นช่วงๆ คล้ายการร้องรับ ร้อง ส่ง แต่การร้องสอดดนตรีนั้นจะส่งรับกันช่วงสั้นๆ สอดแทรกตอนใดตอนหนึ่งในขณะที่ร้องยังไม่จบท่อน เช่น เพลงเทพทอง เพลงแสนสุดสวาท ท่อน ๒ เพลงจระเข้ขวางคลอง เป็นต้น

“การเปล่งเสียงร้องเพลงที่มีทำนองและมีจังหวะตามแบบแผนของไทย” การร้องเพลงไทยแบ่งออกเป็น 3 ประเภท คือ ร้องธรรมดาหรือร้องเล่น ไม่ต้องพะวงถึงบันไดเสียงและจังหวะ ร้องคนเดียวสบายๆ ตามความสะดวก ร้องประกอบดนตรี อาจจะเป็นการร้องคลอด้วยดนตรี หรือร้องรับด้วยวงมโหรี ปี่พาทย์ ซึ่งจะต้องร้องให้ถูกบันไดเสียงและถูกต้องตามจังหวะจะโคน

การขับร้องเพลงให้ไพเราะนั้นต้องอาศัยองค์ประกอบดังต่อไปนี้คือ เสียงของผู้ร้อง การฝึกถูกวิธี สุขภาพของผู้ร้อง