แผนที่เฉพาะเรื่อง จะ แสดงข้อมูล เกี่ยวกับ อะไร

Edmond Halley 's ใหม่และแก้ไขแผนภูมิแสดงการเปลี่ยนแปลงของเข็มทิศ (1701) แผนภูมิแรกที่แสดงเส้นเท่ากับ รูปแบบแม่เหล็ก

ตามที่อาร์เธอร์โรบินสันแผนที่เฉพาะเรื่องส่วนใหญ่เป็นนวัตกรรมของยุคอุตสาหกรรมโดยมีรากฐานมาจากยุคตรัสรู้เทคนิคกราฟิกสมัยใหม่เกือบทั้งหมดถูกประดิษฐ์ขึ้นระหว่างปี 1700 ถึง พ.ศ. 2393 [6] : 26ก่อนหน้านี้การพัฒนาการทำแผนที่ที่สำคัญที่สุดคือ การผลิตแผนที่ฐานทั่วไปที่ถูกต้อง ความแม่นยำดีขึ้นอย่างช้าๆและแม้กระทั่งในช่วงกลางศตวรรษที่ 17 ก็มักจะมีคุณภาพต่ำ แต่ดีพอที่จะแสดงข้อมูลพื้นฐานทำให้สามารถสร้างแผนที่เฉพาะเรื่องแรกได้

หนึ่งในแผนที่เฉพาะเรื่องที่เก่าแก่ที่สุดคือแผนที่ชื่อDesignatio orbis christiani (1607) โดยJodocus Hondiusซึ่งแสดงการกระจายตัวของศาสนาสำคัญ ๆ โดยใช้สัญลักษณ์แผนที่ในAtlas Minorฉบับภาษาฝรั่งเศส(1607) [7]ในไม่ช้าสิ่งนี้ตามมาด้วยโลกเฉพาะเรื่อง (ในรูปแบบของแผนที่หกเลือด ) ที่แสดงเรื่องเดียวกันโดยใช้สัญลักษณ์ของ Hondius โดยFranciscus Haraeusชื่อNovus typus orbis ipsus globus, ex Analemmate Ptolomaei diductus (1614) [8]

ผู้มีส่วนร่วมในการทำแผนที่เฉพาะเรื่องในอังกฤษในยุคแรกคือนักดาราศาสตร์ชาวอังกฤษEdmond Halley (1656–1742) ซึ่งนำแนวคิดเรื่องการตรัสรู้ของแผนที่เฉพาะเรื่องมาใช้เป็นเครื่องมือในการคิดทางวิทยาศาสตร์ [6] : 42ผลงานการทำแผนที่ที่สำคัญครั้งแรกของเขาคือแผนภูมิดาวของกลุ่มดาวในซีกโลกใต้ซึ่งทำขึ้นในระหว่างที่เขาอยู่ที่เซนต์เฮเลนาและตีพิมพ์ในปี 1686 ในปีเดียวกันนั้นเขายังตีพิมพ์แผนที่บกฉบับแรกของเขาในบทความเรื่อง ลมค้าและแผนที่นี้จะเรียกว่าเป็นครั้งแรกแผนภูมิอุตุนิยมวิทยา[9]ใน 1701 เขาตีพิมพ์ "ใหม่และแผนภูมิที่ถูกต้อง Shewing รูปแบบของเข็มทิศ" เห็นภาพแรกแผนภูมิแรกที่แสดงเส้นเท่ากับรูปแบบแม่เหล็กและอาจจะเป็นคนแรกที่แผนที่ isarithmic ในช่วงต้นchorochromatic (ตามที่ระบุพื้นที่ชั้น) นอกจากนี้ยังปรากฏอยู่ในแผนที่ที่ 18 ปลายศตวรรษที่เป็นเครื่องมือทางวิทยาศาสตร์สำหรับการสำรวจปรากฏการณ์ทางภูมิศาสตร์เช่นธรณีวิทยาและภาษา[6] : 52

ช่วงต้นถึงกลางศตวรรษที่ 19 ถือได้ว่าโรบินสันเรียกมันว่าเป็น "ยุคทอง" ของการทำแผนที่เฉพาะเรื่องเมื่อมีการคิดค้นหรือพัฒนาเทคนิคต่างๆในปัจจุบัน [10]ตัวอย่างเช่นที่รู้จักกันในเร็วแผนที่ choroplethถูกสร้างขึ้นใน 1826 โดยชาร์ลส์ Dupin บนพื้นฐานของงานนี้หลุยส์เลเกอร์วาเธเย ร์ (1815-1901) การพัฒนาประชากรโครงร่างแผนที่แผนที่ที่แสดงให้เห็นความหนาแน่นของประชากรของกรุงปารีสใน 1874 โดยisolines [11]

หนึ่งในผลงานแรก ๆ ที่มีอิทธิพลมากที่สุดของการทำแผนที่เฉพาะเรื่องคือหนังสือเล่มเล็ก ๆ ของแผนที่ห้าแผนที่ซึ่งผลิตในปี พ.ศ. 2380 โดย Henry Drury Harness ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของรายงานของรัฐบาลเกี่ยวกับศักยภาพในการก่อสร้างทางรถไฟในไอร์แลนด์ [10] [12]รวมเป็นแผนที่โคโรโครมาติกและโฟลว์แมปในยุคแรก ๆ และอาจเป็นสัญลักษณ์จุดสัดส่วนแรกและแผนที่dasymetric

แผนที่อหิวาตกโรคของจอห์นสโนว์เกี่ยวกับการเสียชีวิตของอหิวาตกโรคในลอนดอนในทศวรรษที่ 1840 ซึ่งตีพิมพ์ในปี พ.ศ. 2397

ตัวอย่างของการทำแผนที่ใจอีกต้นมาจากลอนดอนแพทย์จอห์นหิมะ แม้ว่าโรคจะได้รับการทำแผนที่ตามหัวข้อ แต่แผนที่อหิวาตกโรคของหิมะในปีพ. ศ. 2397 เป็นตัวอย่างที่รู้จักกันดีที่สุดในการใช้แผนที่เฉพาะเรื่องเพื่อการวิเคราะห์ โดยพื้นฐานแล้วเทคนิคและวิธีการของเขาคาดว่าจะเป็นไปตามหลักการของระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ ( GIS ) เริ่มต้นด้วยแผนที่ฐานที่ถูกต้องของพื้นที่ใกล้เคียงในลอนดอนซึ่งรวมถึงถนนและที่ตั้งปั๊มน้ำ Snow ได้ทำแผนที่อุบัติการณ์ของการเสียชีวิตด้วยอหิวาตกโรค รูปแบบที่เกิดขึ้นใหม่เป็นศูนย์กลางรอบหนึ่งโดยเฉพาะเครื่องสูบน้ำในถนนกว้าง ตามคำร้องขอของสโนว์ที่จับของปั๊มถูกถอดออกและกรณีอหิวาตกโรคใหม่หยุดลงเกือบจะในคราวเดียว การตรวจสอบพื้นที่เพิ่มเติมพบว่าเครื่องสูบน้ำ Broad Street อยู่ใกล้หลุมฝังศพใต้บ้านของเหยื่ออหิวาตกโรครายแรกของการระบาด

ชาร์ลส์โจเซฟ Minardได้รับการยกย่องว่าเป็นอาจจะเป็นหลักเป็นครั้งแรกของการทำแผนที่ใจและการสร้างภาพข้อมูล [13]ในทศวรรษที่ 1850 และ 1860 เขารวมแผนที่เฉพาะเรื่อง (โดยเฉพาะโฟลว์แมป) เข้ากับแผนภูมิสถิติเพื่อสร้างการบรรยายภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งแผนที่ 1869 ของนโปเลียนที่รุกรานยุโรปในปีพ . ศ. [14]

ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 มีการใช้วิธีการที่กำหนดขึ้นสำหรับการร่างแผนที่เฉพาะเรื่องด้วยตนเอง แต่ยังคงผลิตได้ในจำนวนที่น้อยกว่าแผนที่อ้างอิงทั่วไปมากและใช้การศึกษาด้านการทำแผนที่เพียงเล็กน้อย [15]ความนิยมเพิ่มขึ้นอย่างมากในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษเนื่องจากอิทธิพลหลายประการประการแรกการปฏิวัติเชิงปริมาณในภูมิศาสตร์และการเพิ่มขึ้นของการทำแผนที่เป็นระเบียบวินัยทางวิชาการซึ่งทั้งสองอย่างนี้ได้เพิ่มบทบาทของแผนที่เฉพาะเรื่องในฐานะเครื่องมือทางวิทยาศาสตร์ การวิเคราะห์และการสื่อสาร สองเทคโนโลยีที่อำนวยความสะดวกในแผนที่ออกแบบและการผลิตโดยเฉพาะอย่างยิ่งเครื่องคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลที่ใช้ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ (GIS), กราฟิกซอฟต์แวร์และอินเทอร์เน็ต ; และประการที่สามความพร้อมใช้งานของข้อมูลจำนวนมากอย่างกว้างขวางโดยเฉพาะอย่างยิ่งการสำรวจสำมะโนประชากรระดับชาติในรูปแบบดิจิทัลครั้งแรกในทศวรรษ 1990 [16] : 8

จุดประสงค์ส่วนใหญ่ของแผนที่เฉพาะเรื่องคือการแสดงให้เห็นการกระจายทางภูมิศาสตร์ของปรากฏการณ์อย่างน้อยหนึ่งอย่าง บางครั้งการกระจายนี้เป็นที่คุ้นเคยสำหรับนักทำแผนที่ซึ่งต้องการสื่อสารกับผู้ชมในขณะที่บางครั้งแผนที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อค้นหารูปแบบที่ไม่รู้จักมาก่อน (เป็นรูปแบบของGeovisualization ) [17]แผนที่ใจบรรลุเป้าหมายทั้งสองโดยใช้ประโยชน์จากความสามารถในธรรมชาติของมนุษย์รับรู้ภาพระบบการรับรู้รูปแบบในเขตข้อมูลภาพที่ซับซ้อนซึ่งเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับงานทั่วไปเช่นการรับรู้วัตถุ [18] [19]แผนที่เฉพาะเรื่องมักจะเน้นไปที่การแสดงภาพการกระจายค่าของคุณสมบัติเดียวหรือประเภทของคุณลักษณะ ( แผนที่ที่ไม่แปรผัน ) บางครั้งรวมถึงคุณสมบัติสองตัวแปร ( สองตัวแปร ) หรือมากกว่า ( หลายตัวแปร ) หรือประเภทคุณลักษณะที่ตั้งสมมติฐานไว้ มีความสัมพันธ์ทางสถิติหรือเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด [20]

โดยการมุ่งเน้นไปที่หัวข้อเดียวโดยทั่วไปแล้วแผนที่เฉพาะเรื่องจะถูกใช้สำหรับงานที่แคบกว่าแผนที่อ้างอิง งานเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะแบ่งออกเป็นสามประเภท: [16] : 2

1. ให้ข้อมูลเฉพาะเกี่ยวกับสถานที่เฉพาะ ตัวอย่างเช่น "ชิคาโกเป็นสัดส่วนเท่าใด"
2. ให้ข้อมูลทั่วไปเกี่ยวกับรูปแบบเชิงพื้นที่ ตัวอย่างเช่น "ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ที่ไหน"
3. เปรียบเทียบรูปแบบบนแผนที่ตั้งแต่สองแผนที่ขึ้นไป ตัวอย่างเช่น "การโหวตเปลี่ยนไปอย่างไรระหว่างการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐฯในปี 2008ถึง2012 "

นักทำแผนที่ใช้หลายวิธีในการสร้างแผนที่เฉพาะเรื่อง สิ่งเหล่านี้มักเรียกว่าแผนที่เฉพาะเรื่องประเภทต่างๆแต่ควรเรียกว่าประเภทของเลเยอร์แผนที่เฉพาะเรื่องหรือเทคนิคการทำแผนที่เฉพาะเรื่องเนื่องจากสามารถรวมเข้าด้วยกันได้ (สร้างแผนที่สองตัวแปรหรือหลายตัวแปร ) และด้วยหนึ่งหรือ ชั้นแผนที่อ้างอิงเพิ่มเติมในแผนที่เดียว ตัวอย่างเช่นสามารถใช้เทคนิค Cartogram เพื่อบิดเบือนขนาดของประเทศตามสัดส่วนกับตัวแปรเดียวโดยที่ประเทศต่างๆจะเต็มไปด้วยสีที่แสดงถึงตัวแปรที่สองโดยใช้เทคนิค choropleth

แผนที่การใช้น้ำของ Choropleth

โคโรเพลท

แผนที่ choropleth แสดงข้อมูลทางสถิติที่รวบรวมจากภูมิภาคที่กำหนดไว้ล่วงหน้าเช่นประเทศหรือรัฐโดยการระบายสีหรือแรเงาภูมิภาคเหล่านี้ ตัวอย่างเช่นประเทศที่มีอัตราการเสียชีวิตของทารกสูงกว่าอาจมีสีเข้มขึ้นบนแผนที่ choropleth ตัวแปรสรุปถูกแมปอาจจะเล็กน้อยหรือเชิงปริมาณแต่มักจะแสดงให้เห็นถึงข้อมูลทางภูมิศาสตร์ ตัวแปรภาพที่เติมแต่ละภูมิภาคใช้เพื่อแสดงค่าสรุปรวมแต่ละค่า: โดยทั่วไปแล้วสีจะใช้สำหรับตัวแปรเชิงคุณภาพเช่นการใช้ที่ดินที่เด่นในขณะที่ความสว่างเป็นส่วนใหญ่สำหรับความแตกต่างเชิงปริมาณเช่นความหนาแน่นของประชากร เทคนิคนี้ได้รับความนิยมอย่างมากเนื่องจากมีข้อมูลสถิติรวมเช่นเดียวกับข้อมูล GIS สำหรับภูมิภาคทั่วไป แต่การสูญเสียข้อมูลที่มีอยู่ในข้อมูลรวมอาจส่งผลให้เกิดปัญหาการตีความเช่นความผิดพลาดทางนิเวศวิทยาและปัญหาหน่วยที่ปรับเปลี่ยนได้

แผนที่สัญลักษณ์ตามสัดส่วนของการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐฯปี 2016

สัญลักษณ์จุดตามสัดส่วน

เทคนิคสัญลักษณ์สัดส่วนใช้สัญลักษณ์จุดที่มีขนาดต่างกัน (ความสูงความยาวพื้นที่หรือปริมาตร) เพื่อแสดงค่าทางสถิติเชิงปริมาณที่เกี่ยวข้องกับพื้นที่หรือสถานที่ต่างๆภายในแผนที่ ตัวอย่างเช่นอาจมีการแสดงแผ่นดิสก์ที่ตำแหน่งของแต่ละเมืองในแผนที่โดยพื้นที่ของแผ่นดิสก์จะเป็นสัดส่วนกับจำนวนประชากรของเมือง [21]แผนที่ประเภทนี้มีประโยชน์สำหรับการแสดงภาพเมื่อข้อมูลดิบไม่สามารถจัดการเป็นอัตราส่วนหรือสัดส่วนได้ แม้ว่าวงกลมจะเป็นสัญลักษณ์ทั่วไปเนื่องจากมีขนาดกะทัดรัดกว่าเนื่องจากมีอัตราส่วนพื้นที่ต่อพื้นที่ต่ำ แต่การศึกษาแสดงให้เห็นว่าผู้อ่านสามารถประมาณขนาดของสัญลักษณ์ได้ง่ายกว่าหากเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสหรือแท่ง [22]แผนที่สัญลักษณ์ตามสัดส่วนมักใช้สำหรับตัวแปรที่แสดงจำนวนหรือจำนวนทั้งหมด

Cartogram ที่ต่อเนื่องกัน (Gastner-Newman) ของโลกโดยแต่ละประเทศจะปรับขนาดตามสัดส่วนเฮกตาร์ของเกษตรอินทรีย์ที่ ได้รับการรับรอง [23]

Cartogram

Cartogram คือแผนที่ที่จงใจบิดเบือนพื้นที่ทางภูมิศาสตร์โดยอิงตามตัวแปรที่กำหนดโดยปกติจะเป็นการปรับขนาดจุดสนใจเพื่อให้ขนาดของมันเป็นสัดส่วนกับค่าของตัวแปร ตัวอย่างเช่นประเทศต่างๆในโลกสามารถปรับขนาดได้ตามสัดส่วนของประชากร คุณสมบัติที่ผิดเพี้ยนอาจเป็นเส้น (เช่นทำให้ความยาวของรถไฟใต้ดินเป็นสัดส่วนกับเวลาเดินทาง) แต่ส่วนใหญ่มักเป็นภูมิภาคที่มีการปรับขนาด บางครั้งรูปทรงที่บิดเบี้ยวถูกใช้เป็นพื้นฐานสำหรับเทคนิคการทำแผนที่เฉพาะเรื่องเพิ่มเติมเช่น choropleth [16] : 355

แผนที่ Isarithmic ของ ความกดดันของบรรยากาศ

Isarithmic หรือ isoline

แผนที่ Isarithmic หรือที่เรียกว่าแผนที่รูปร่างหรือแผนที่แยกแสดงถึงเขตข้อมูลเชิงปริมาณที่ต่อเนื่อง(บางครั้งมีแนวคิดว่า "พื้นผิวทางสถิติ" โดยนักทำแผนที่) เช่นการตกตะกอนหรือการยกระดับโดยการแบ่งพื้นที่ออกเป็นภูมิภาคซึ่งแต่ละส่วนจะมีช่วงของค่าที่สอดคล้องกัน ขอบเขตของแต่ละภูมิภาคซึ่งเป็นไอโซซีนจึงแสดงถึงชุดของตำแหน่งที่มีค่าคงที่ ตัวอย่างเช่นบนแผนที่ภูมิประเทศเส้นชั้นความสูงแต่ละเส้นจะระบุพื้นที่ที่ระดับความสูงที่ระบุไว้

แผนที่ธรณีวิทยาUSGSของ จอร์เจียซึ่งเป็นตัวอย่างของแผนที่โคโรโครมาติก

Chorochromatic หรือระดับพื้นที่

แผนที่โคโรโครมาติกหรือระดับพื้นที่แสดงถึงตัวแปรเชิงหมวดหมู่หรือเล็กน้อยที่กระจายอยู่บนพื้นที่ (หรือที่เรียกว่าฟิลด์ที่ไม่ต่อเนื่อง) โดยใช้สัญลักษณ์พื้นที่ที่แตกต่างกัน(โดยปกติคือเฉดสี) เพื่อแสดงขอบเขตของค่าที่เป็นเนื้อเดียวกัน ตัวอย่างที่พบบ่อย ได้แก่ แผนที่ธรณีวิทยาพื้นผิว , ดิน , พืช , การใช้ประโยชน์ที่ดิน , การแบ่งเขตเมืองและประเภทของสภาพภูมิอากาศ [24]

แผนที่ความหนาแน่นแบบจุดแสดงอุบัติการณ์ของโรคมาลาเรียในแอฟริกาที่มา: WHO (2017)

จุด

แผนที่การกระจายจุดวางสัญลักษณ์จุดขนาดเล็กกว่าพื้นที่ที่กำหนดเพื่อแสดงการกระจายของปรากฏการณ์ที่กำหนด สถานที่ตั้งของแต่ละจุดอาจเป็นตัวแทนของสถานที่จริงของตัวอย่างเดียวเช่นเดียวกับในแผนที่ที่ทำโดยดร. หิมะในช่วง1854 Broad Street การระบาดของโรคอหิวาตกโรคซึ่งแต่ละจุดเป็นตัวแทนหนึ่งเสียชีวิตเนื่องจากโรคอหิวาต์ อีกวิธีหนึ่งข้อมูลสถิติรวม (แบบเดียวกับที่ใช้ในแผนที่ choropleth) อาจถูกจับคู่โดยการสุ่มวางจุดภายในแต่ละภูมิภาคการรวม (เช่นประเทศรัฐเขต) เพื่อแสดงความหนาแน่นทั่วไปของอินสแตนซ์ รูปแบบหลังนี้มักจะเรียกว่าเป็นแผนที่จุดความหนาแน่น

ไหล

แผนผังการไหลแสดงความช่วยเหลือของสหรัฐฯต่อแอฟริกาในปี 2559 ที่มา: USAID

แผนผังการไหลคือแผนที่ที่ใช้สัญลักษณ์เส้นเพื่อแสดงการเคลื่อนไหวหรือความสัมพันธ์ระหว่างสถานที่ตั้งแต่สองแห่งขึ้นไปเช่นการเดินทางทางอากาศความช่วยเหลือทางการเงินหรือการค้าทางเศรษฐกิจ เส้นอาจเป็นเส้นตรงหรือเส้นโค้งหรืออาจแสดงถึงเส้นทางการเดินทางจริง แผนผังการไหลบางรายการแสดงการมีอยู่ของการเชื่อมต่อในขณะที่บางรายการใช้ตัวแปรภาพเช่นขนาด (ความกว้าง) หรือสีเพื่อแสดงคุณสมบัติของการเชื่อมต่อแต่ละรายการ

Dasymetric

แผนที่ dasymetricเป็นทางเลือกให้แผนที่ choropleth เช่นเดียวกับแผนที่ choropleth ข้อมูลจะถูกรวบรวมโดยหน่วยแจงนับ แต่แทนที่จะทำการแมปข้อมูลเพื่อให้พื้นที่ดูสม่ำเสมอข้อมูลเสริมจะถูกใช้เพื่อประมาณการแจกแจงรายละเอียดเพิ่มเติมของปรากฏการณ์ภายในหน่วยการแจงนับแต่ละหน่วย ตัวอย่างเช่นข้อมูลสิ่งปกคลุมดิน (ป่าไม้น้ำทุ่งหญ้าความเป็นเมือง) อาจถูกนำมาใช้เพื่อปรับแต่งการกระจายความหนาแน่นของประชากรระดับเขต [16] : 271

แม้ว่าข้อมูลเฉพาะเรื่องจะเป็นหัวใจหลักของแผนที่เฉพาะเรื่อง แต่อาจมีการรวมคุณลักษณะทางภูมิศาสตร์อื่น ๆ ไว้เป็นข้อมูลอ้างอิงด้วย วัตถุประสงค์หลักของข้อมูลอ้างอิงคือการกำหนดตำแหน่งของข้อมูลเฉพาะเรื่องในบริบทที่ผู้อ่านแผนที่เข้าใจ (กล่าวคือเพื่อตอบคำถามเช่น "พื้นที่สีแดงนี้อยู่ที่ไหนในโลกแห่งความเป็นจริง?") ชั้นอ้างอิงทั่วไปรวมถึงขอบเขตการบริหารของรัฐบาล, ถนน, เมืองเป็นgraticule ละติจูด / ลองจิจูดหรือแม้กระทั่งภูมิประเทศ เลเยอร์เหล่านี้มีบทบาทรองในการใช้แผนที่ดังนั้นจึงมักจะรวมไว้อย่าง จำกัด และแสดงเป็นสัญลักษณ์ว่าอยู่ในลำดับชั้นที่มองเห็นได้ต่ำแต่ไม่จางจนไม่สามารถใช้งานได้ [5] : 64

• André-Michel Guerry
• แผนภูมิเดินเรือ
• แผนที่ภูมิประเทศ