คีย์เวิร์ดยอดนิยมของ มัธยมปลาย Show ค้นหาเนื้อหาที่ต้องการไม่เจอเหรอ? ลองค้นหาใน Q&A ดูสิ! คำสำคัญ: ศึกกะหมังกุหนิง ・ตรวจสอบความถูกต้องของการสะกดคำ พบ - เนื้อหาที่ตรงกันบน Q&A อิเหนาตอนศึกกะหมังกุหนิง เนื้อหาเรื่องอิเหนา ตอนศึกกระหมังกุหนิงเป็นบทเรียนหนึ่งในกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย เหมาะสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายหรือผู้สนใจที่อยากศึกษาเกี่ยวกับเรื่องอิเหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง มีทั้งประวัติ เรื่องย่อ บทละครย่อ ตัวละครที่สำคัญในตอนนี้และคุณค่าทางวรรณคดี ถ้ามีสิ่งผิดพลาดประการใด ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย เชิญชมและติชมได้ค่ะ ประวัติเรื่องอิเหนาเรื่องอิเหนามีมาตั้งแต่ครั้งกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี มีเรื่องเล่ากันว่าพระราชธิดาในสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศหรือเจ้าฟ้าหญิงกุณฑลและเจ้าฟ้าหญิงมงกุฎ ทรงได้นางข้าหลวงมาจากปัตตานี นางข้าหลวงคนนี้ได้เล่านิทานปันหยีหรือเรื่องอิเหนาของชวาถวายเจ้าหญิง และต่อมาในสมัยรัตนโกสินทร์ พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยได้ทรงพระราชนิพนธ์เรื่องอิเหนาเป็นบทละครสำหรับใช้แสดงเป็นบทละครรำ ในตอนท้ายของบทพระราชนิพนธ์ได้อ้างอิงเรื่องอิเหนาในสมัยอยุธยาว่า อันอิเหนาเอามาทำเป็นคำร้อง พระบรมสาทิสลักษณ์พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศล้านภาลัย ทรงพระราชนิพนธ์เรื่องอิเหนา เรื่องย่อแหล่งที่มาภาพ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=558214&chapter=2.jpg มีกษัตริย์วงศ์เทวัญ 4 องค์ คือ ท้าวกุเรปัน ท้าวดาหา ท้าวกาหลังและท้าวสิงหัดส่าหรี ท้าวกุเรปันมีโอรสซึ่งเก่งกล้าสามารถยิ่งชื่อ อิเหนา และท้าวดาหามีธิดาซึ่งงามยิ่งนักชื่อ นางบุษบา กษัตริย์ทั้งสองนครให้โอรสและธิดาตุนาหงัน (หมั้น) กันไว้ตั้งแต่วัยเยาว์ตามประเพณีของกษัตริย์วงศ์เทเทวัญ บทละครย่อแหล่งที่มาภาพ http://www.chanpradit.ac.th/~narissara/afbb555.jpg เมื่อท้าวกะหมังกุหนิงคิดจะทำสงครามกับกรุงดาหาเพื่อชิงนางบุษบาให้วิหยาสะกำโอรสของพระองค์ ท้าวกะหมังกุหนิงหารือกับระตูปาหยังและท้าวปะหมันผู้เป็นอนุชา อนุชาทั้งสองทัดทานว่าดาหาเป็นเมืองใหญ่ของกษัตริย์วงศ์อสัญแดหวาผู้มีฝีมือเลื่องลือในการสงคราม ส่วนกะหมังกุหนิงเป็นเมืองเล็กๆ คงจะสู้ศึกไม่ได้ แต่ท้าวกะหมังกุหนิงก็ไม่ฟังคำทัดทานเพราะรักลูกมากจนไม่อาจทนเห็นลูกทุกข์ทรมานได้ แม้จะรู้ว่าอาจสู้ศึกไม่ได้ แต่ก็ตัดสินใจทำสงคราม เมื่อสงทูตไปทูตไปทูลขอนางบุษบา แต่ได้รับการปฏิเสธจากท้าวดาหา ท้าวกะหมังกุหนิงก็เตรียมจัดทัพยกไปตีเมืองดาหาโดยให้วิหยาสะกำเป็นทัพหน้า พระอนุชาทั้งสองเป็นทัพหลัง ส่วนพระองค์เป็นจอมทัพ ก่อนที่จะยกทัพไปนั้น โหรทำนายว่าดวงชะตาของท้าวกะหมังกุหนิงและวิหยาสะกำนั้นถึงฆาต ถ้ายกทัพไปในวันรุ่งขี้นจะพ่ายแพ้แก่ศัตรู ควรงดเว้นจากการทำศึกไปก่อน 7 วันจึงจะพ้นเคราะห์ แต่ท้าวกะหมังกุหนิงก็ไม่เปลี่ยนพระทัย เพราะเกรงจะถูกครหาว่ากลัวข้าศึกศัตรู ทำให้เป็นที่อับอายแก่ไพร่ฟ้าทั้งหลายได้ ฝ่ายท้าวดาหาขอความช่วยเหลือไปยังท้าวกุเรปัน ท้าวกาหลังและท้าวสิงหัดส่าหรี ท้าวสิงหัดส่าหรีส่งสุหรานากงผู้เป็นโอรสไปช่วยรบ และท้าวกาหลังให้ตำมะหงงกับดะหมังคุมพลจากเมืองกาหลังมาสมทบกับทัพสุหรานากง ส่วนท้าวกุเรปันส่งราชสารฉบับหนึ่งสั่งให้อิเหนายกทัพไปช่วยท้าวดาหาทำศึก อีกฉบับหนึ่งส่งไปให้ระตูหมันหยาโดยตำหนินางจินตะหราว่าเป็นต้นเหตุให้อิเหนาตัดรอนนางบุษบา ระตูหมันหยารู้สึกผิดจึงเร่งให้อิเหนายกทัพไปเมืองดาหา ในการสู้รบ สังคามาระตาทูลอิเหนาว่าขอเป็นคู่ต่อสู้กับวิหยาสะกำ อิเหนาเห็นว่าเพลงกระบี่ของสังคามาระตายังไม่ชำนายจึงให้สู้ด้วยเพลงทวน สังคามาระตาสังหารวิหยาสะกำได้ ท้าวกะหมังกุหนิงเห็นโอรสถูกสังหารตกจากม้าก็โกรธ ปรี่เข้าไล่ล่าสังคามาระตา อิเหนาจึงเข้าสกัดและต่อสู้กับท้าวกะหมังกุหนิง ทั้งสองมีฝีมือทัดเทียมกัน ผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะหลายกระบวนเพลง แต่ในที่สุดอิเหนาก็ใช้กริชที่องค์ปะตาระกาหลาประทานให้เมื่อแรกประสูติสังหารท้าวกะหมังกุหนิงได้ ทัพฝ่ายกะหมังกุหนิงก็แตกพ่ายไป ระตูปาหยังและระตูประหมันยอมแพ้และจะขอส่งเครื่องบรรณาการมาถวายตามประเพณี อิเหนาอนุญาตให้นำศพท้าวกะหมังกุหนิงและวิหยาสะกำกลับไปจัดพิธีตามประเพณี ระตูปาหยังและระตูประหมันเสียใจที่ท้าวกะหมังกุหนิงต้องมาตายเพราะความประมาทและเพระรักลูกมากเกินไป ตัวละครคลิกอ่านข้อมูล ตัวละครเรื่องอิเหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง คุณค่าทางวรรณคดีด้านเนื้อหา – แนวคิด เรื่องอิเหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง เป็นเรื่องที่แสดงให้เห็นถึงความรักของพ่อที่มีต่อลูก รักและตามใจทุกอย่าง แม้นกระทั่วตัวตายก็ยอม แม้วิหยาสะกำมอดม้วย ด้านสังคม ประเพณีและความเชื่อ แม้บทละครเรื่องอิเหนาจะมีที่มาจากชวา แต่รัชกาลที่ 2 ทรงดัดแปลงแก้ไขให้เข้ากับธรรมเนียมประเพณีของบ้านเมืองของไทย เราจึงสามารถหาความรู้เรื่องเหล่านี้จากวรรณคดีเรื่องอิเหนาได้อย่างถูกต้อง ซึ่งปรากฏอยู่หลายตอน เช่น ตอนท้าวดาหาเสด็จออกรับทูตเมืองกะหมังกุหนิง นอกจากนี้ยังสะท้อนให้เห็นถึงความเชื่อเรื่องโชคชะตา การเชื่อเรื่องคำทำนาย ดังที่ท้าวกะหมังกุหนิงให้โหรมาทำนายก่อนจะยกทัพไปเมืองดาหา โหรก็ทำนายว่า บัดนั้น พระโหราราชครูผู้ใหญ่ แม้ตอนที่อิเหนาจะยกทัพไปช่วยเมืองดาหาก็ต้องดูฤกษ์ยาม มีการทำพิธีตัดไม้ข่มนามหรือพิธีฟันไม้ข่มนาม โดยนำเอาต้นไม้ที่มีชื่อร่วมตัวอักษรกับชื่อฝ่ายข้าศึก มาฟันให้ขาดประหนึ่งว่าได้ฟันข้าศึก และยังมีพิธีเบิกโขลนทวาร ซึ่งทำพิธีตามตำราพราหมณ์ โดยทำเป็นประตูสะด้วยใบไม้ สองข้างประตูมีพราหมณ์นั่งประพรมน้ำมนต์ให้ทหารที่เดินลอดประตู ทั้ง 2 พิธีนี้ทำเพื่อความเป็นสิริมงคล และสร้างขวัญกำลังใจให้ทหาร ดังคำประพันธ์ต่อไปนี้ “พอได้ศุภกฤกษ์ก็ลั่นฆ้อง ประโคมคึกกึกก้องท้องสนาม ด้านความรู้ การใช้อาวุธ “บ้างเป่าชุดจุดยิงปืนใหญ่ ฉัตรชัยมณฑกนกสับ” การตั้งค่าย “เห็นละหานธารน้ำไหลหลั่ง ร่มไทรใบบังสุริย์ศรี ทัพกะหมังกุหนิงเดินทัพมาถึงก่อนจึงเลือกทำเลบริเวณริมน้ำ ตั้งค่ายแบบ “นาคนาม” ส่วนอิเหนาเลือกได้บริเวณเนินทราย จึงต้องตั้งค่ายแบบ “ครุฑนาม” “ครั้นถึงเนินทรายชายทุ่ง แว่นแคว้านแดนกรุงดาหา ด้านวรรณศิลป์ การใช้คำและโวหาร เรื่องอิเหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง มีการใช้ภาษาที่สละสลวยให้อารมณ์อันลึกซึ้งกินใจ อีกทั้งมีโวหารเปรียบเทียบให้เห็นภาพพจน์ให้เกิดความรู้สึกสะเทือนอารมณ์ ที่สำคัญยังแฝงด้วยข้อคิดที่มีคุณค่ายิ่งอีกมากมาย ดังนี้ ว่าพลางทางชมคณานก โผนผกจับไม้อึงมี่ – การใช้โวหารเปรียบเทียบ คือ โวหารอุปมาเป็นการสร้างอารมณ์ให้กับผู้อ่าน กวีเปรียบได้ชัดเจน เช่น กรุงกษัตริย์ขอขึ้นก็นับร้อย เราเป็นเมืองน้อยกระจิหริด หรือจากคำคร่ำควรญของจินตะหรา ที่เปรียบความรักเหมือนสายน้ำไหลที่ไหลไปแล้วจะไม่มีวันย้อนกลับ ที่มาของสำนวน “ความรักเหมือนสายน้ำไม่มีวันไหลย้อนกลับ” คำคร่ำครวญของจินตะหราเป็นเพราะเกิดความไม่มั่นใจในฐานะของตนเอง เกิดความรู้กขึ้นมาว่าตนอาจต้องสูญเสียคนรัก เพราะข่าวการแย่งบุษบาแสดงว่าบุษบาต้องสวยมาก อีกทั้งยังเป็นคู่หมั้นของอิเหนามาก่อน ยิ่งทำให้รู้สึกหวาดหวั่น ดังคำประพันธ์ทีอ่านแล้วจะเกิดอารมณ์สะเทือนใจ สงสาร และเห็นใจว่า แล้วว่าอนิจจาความรัก พึ่งประจักษ์ดั่งสายน้ำไหล – ใช้คำบรรยายชัดเจนได้ภาพพจน์ ผู้อ่านนึกภาพตามผู้เขียนบรรยายตามไปยิ่งจะทำให้ได้อรรถรสในการอ่านมากขึ้น เช่น ตอนอิเหนาต่อสู้กับท้าวกะหมังกุหนิงด้วยใช้กริชเป็นอาวุธ จะเห็นลีลาท่าทางและจังหวะที่สอดคล้องกัน เห็นทีท่าอันฉับไวและสง่างาม เมื่อนั้น ท้าวกะหมังกุหนิงเรืองศรี ด้านแนวคิดและคติชีวิต สะท้อนภาพชีวิตของบรรพบุรุษ
ตัวละครอิเหนาตอนศึกกะหมังกุหนิง ท้าวกาหลัง ท้าวกุเรปัน ท้าวดาหา ท้าวสิงหัดส่าหรี บทละครย่ออิเหนาตอนศึกกะหมังกุหนิง ประวัติเรื่องอิเหนา ภาษาไทย ศึกกะหมังกุหนิง สื่อการเรียนรู้ อิเหนา อิเหนาตอนศึกกะหมังกุหนิง เรื่องย่ออิเหนาตอนศึกกะหมังกุหนิง ศึกกะหมังกุหนิงเป็นการสู้รบกันเพื่ออะไรท้าวกะหมังกุหนิงประกาศสงครามแย่งชิงนางบุษบาเพื่อกู้เกียรติยศกษัตริย์ตามธรรมเนียมชวาได้ส่งสารไปแจ้งเรื่องแก่น้องชายคือ ท้าวปาหยังกับท้าวปะหมันสลัดรวมทั้งเมืองขึ้นของเมืองกะหมังกุหนิง ให้เดินทางมาร่วมทำสงครามกับเมืองดาหาด้วย น้องชายทั้งสองพยายามทักท้วงพี่ชายว่าสาวงามเมืองอื่นก็มีมากมายการศึกสงครามกับวงศ์อสัญแดหวาครั้งนี้ ...
ปมขัดแย้งของเรื่องอิเหนาตอนศึกกะหมังกุหนิงคือข้อใด๑.๓) ปมขัดแย้ง ตอนศึกกะหมังกุหนิง มีหลายข้อขัดแย้ง แต่ละปมปัญหาเป็นเรื่องที่อาจเกิดได้ในชีวิตจริง และสมเหตุสมผล เช่น ปมแรก คือ ท้าวกุเรปันจะให้อิเหนาอภิเษกกับบุษบา แต่อิเหนาหลงรักจินตะหรา ไม่ยอมอภิเษกกับบุษบา ปมที่สอง ท้าวดาหาขัดเคืองอิเหนา ยกบุษบาให้จรกา ทำให้ท้าวกุเรปันและพระญาติทั้งหลายไม่ พอพระทัย
เรื่องอิเหนาตอนศึกกะหมังกุหนิงมีลักษณะเด่นอย่างไรแนวคิด เรื่องอิเหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง เป็นเรื่องที่แสดงให้เห็นถึงความรักของพ่อที่มีต่อลูก รักและตามใจทุกอย่าง แม้นกระทั่วตัวตายก็ยอม ฉาก ตอนศึกกะหมังกุหนิงจะปรากฎฉากรบที่ชัดเจน มีการตั้งค่าย การใช้อาวุธ และการต่อสู้ของตัวละครสำคัญ
ข้อคิดจากเรื่องอิเหนา ตอน ศึกกะหมังกุหนิง คือข้อใดข้อคิด ๑. ความกล้าหาญ ไม่หวาดหวั่นพรั่นพรึงต่อข้าศึกศัตรู ๒. ความรักในศักดิ์ศรี ๓. รักษาคำสัตย์
|