tammadoosasisasiปี2020 มีเงิน 2,500 บาทก็ลงทุนได้ พาไปดูรองเท้ามือสองตลาดโรงเกลือ คู่ละ 25 บาท ฝาก #คลิปเต็มทางยูทูป ช่องตามมาดูSasi ด้วยนะคะ 9K Likes, 87 Comments. TikTok video from sasi (@tammadoosasi): "ปี2020 มีเงิน 2,500 บาทก็ลงทุนได้ พาไปดูรองเท้ามือสองตลาดโรงเกลือ คู่ละ 25 บาท ฝาก #คลิปเต็มทางยูทูป ช่องตามมาดูSasi ด้วยนะคะ". โสดจริงหรือเปล่า. 313.9K views| โสดจริงหรือเปล่า - วงแทมมะรินรองเท้ามือสองตลาดโรงเกลือ สระแก้ว ขอสอบถามหน่อยครับใครเคยไปหาซื้อรองเท้ามือสองที่ตลาดโรงเกลือบ้าง 0
 คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้ ความคิดเห็นที่ 1 รองเท้าที่โรงเกลือไม่ได้ถูกเลยนะครับ ถ้าซื้อแบบที่เค้าเลือกมาวางขาย คัดแล้วคัดอีก 0
คุณสามารถแสดงความคิดเห็นกับกระทู้นี้ได้ด้วยการเข้าสู่ระบบ กระทู้ที่คุณอาจสนใจอ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ งานขาย รองเท้ามือสองมาจากไหน หลายคนสังสัยว่ารองเท้ามือสองที่เราเห็นกันตามตลาดนัดต่างๆ มันมาจากไหน ได้มันมายังไง มันเป็นของบริจาค หรือ เอามาจากคนตายหรือเปล่า มาจากเขมรใช่มั๊ย มาดูกันครับ รองเท้ามือสองทั้งหมดมาจากตลาดโรงเกลือ อ. อรัญประเทศ จังหวัดสระแก้ว แล้วที่โรงเกลือเค้าเอามาจากไหน คำตอบก็คือ จากทั่วโลกครับ เป็นการรวบรวมมาจากของที่เค้า เลิกใช้ ตกรุ่น เสียหาย แล้วเค้าอาจทิ้ง หรือบริจาก หรือขายให้คนรับซื้อของเก่า ครับแล้วก็รวบรวมกันไปอยู่ตามตลาดใหญ่ๆหลักมีแหล่งที่มาสามที่ครับ 1.จากปากีสถาน ที่คนเขมรเรียกตู้ปากี รองเท้าส่วนมากมาจากโซนยุโรป USA ส่วนมากจะเป็นรองเท้าหนัง เช่น รองเท้า RED WING ปีลึกๆ พวก RED WING 877 RED WING 2218 Vintage Boot เกรดดี ปีลึก ราคาก็แพงกว่าตู้ที่มาจากที่อื่นๆครับ 2.มาจากเกาหลี ที่คนเขมรเรียกตู้เกาหลี ส่วนมากเป็นรองเท้าผ้าใบแฟชั่นครับ สีสรรสวยงาม 3.มาจากฮ่องกง ที่คนเขมรเรียกตู้ฮ่องกง อันนี้ก็แฟชั่นนำสมัยเยอะครับ รองเท้า RED WING ส่วนมากในตู้นี้จะเป็น พวก RED WING พื้นขาว RED WING 875 RED WING 8130 รวมๆจะเป็น RED WING รุ่นใหม่ๆครับ ราคาดี จริงๆก็มีมาจาก จีน ญี่ปุ่น อีกแต่ไม่เยอะครับ สาเหตุที่มารวมกันที่โรงเกลือเพราะ? เพราะ 1.เดิมที่นี่เป็นแหล่งสินค้ามือสอง เนื่องจากชาวเขมรนำข้าวของเครื่องใช้ที่ไม่ต้องการใช้ จากการบริจาคในยุคสงครามจากประเทศที่เจริญแล้วทั่วโลกโดยเฉพาะสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่น มาขายแลกกับ ข้าว ปลาอาหารเลี้ยงปากท้อง จนกระทั่งตลาดโรงเกลือมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันดีในฐานะตลาดสินค้ามือสอง 2.เวลาผ่านไปสินค้ามือสองจากการบริจาคหมดลง 3. พ่อค้าหัวใสชาวกัมพูชาที่เห็นช่องทางค้าขาย ก็เปลี่ยนวิธีจากการรวบรวมสิ่งของบริจาคมาเป็นการสั่งซื้อสินค้าใช้แล้วจากบริษัทรับซื้อของเก่าในต่างประเทศ 4 .ซึ่งมีศูนย์กลางหรือแหล่งขายของเก่าใหญ่ที่สุดในโซนเอเซียอยู่ที่เกาหลีใต้ และถ้าโซนยุโรปก็จากปากีสถาน มาขายแทน 5. ขนส่งทางเรือมาขึ้นที่ท่าเรือกัมปงโสม และท่าเรือสีหนุวิลล์ ในกรุงพนมเปญ เดินทางมาด่านชายแดนที่ปอยเปต ตรงข้ามด่านคลองลึก ชายแดนอรัญประเทศ 6.ผ่านกรรมวิธีที่ทำให้เป็นรองเท้าเก่าคุณภาพดีเกือบเท่ารองเท้าใหม่ ก่อนข้ามมาขายที่ตลาดสินค้ามือสองชื่อดังคือตลาดโรงเกลือเหมือนเดิม 7.จนกระทั่ง 4-5 ปีที่ผ่านมา ทางการกัมพูชาสั่งห้ามนำเข้ารองเท้ามือสองเนื่องจากส่วนหนึ่งกลายเป็นขยะตกค้างในกรุงพนมเปญ เพราะทางการกัมพูชาไม่มีระบบกำจัดขยะที่มีประสิทธิภาพ จึงสั่งห้ามนำเข้าขยะรองเท้าจากประเทศโลกที่ 1 8. เรือขนส่งสินค้ามือสองจึงต้องหันหัวเรือมาขึ้นฝั่งที่ท่าเรือแหลมฉบังของไทย โดยมีโบรกเกอร์หรือชิปปิ้งไทย ดำเนินธุรกรรมให้แลกกับค่าจ้างจากนายทุนใหญ่ชาวกัมพูชา เมื่อสินค้าผ่านกระบวนการศุลกากรและเสียภาษีนำเข้าเรียบร้อยแล้ว รองเท้ามือสองก็จะออกเดินทางจากท่าเรือแหลมฉบังสู่ตลาดโรงเกลืออีกครั้ง 9. ธุรกรรมที่เกี่ยวข้องกับรองเท้ามือสอง จึงเริ่มตั้งแต่รถตู้คอนเทนเนอร์จากแหลมฉบัง บรรทุกรองเท้ารอบละหลายสิบตันไปส่งที่ตลาดโรงเกลือเหนือ หรือชื่อทางการว่าตลาดเดชไทย หรืออาจจะเรียกกันติดปากชาวเขมรว่าโกดัง โดยมีแรงงานเขมรเป็นฟันเฟืองในการทำงานทุกขั้นตอน ตั้งแต่ลำเลียงกระสอบรองเท้าลงจากรถตู้คอนเทนเนอร์ จนถึงกระบวนการซ่อมแซม ปรับปรุงตกแต่งรองเท้าให้สวยงามก่อนวางจำหน่าย จนถึงการทำหน้าที่ขายรองเท้าหน้าร้าน ....จึงไม่ใช่เรื่องแปลกี่หลายคน จะเชื่อว่ารองเท้ามือสองมาจากกัมพูชา ขั้นตอนการขายรองเท้าในระดับขายส่งจะแบ่งเป็น 2 ประเภท คือ 1.การเลือกซื้อแบบเหมาตันเปิดกระสอบ คือการที่พ่อค้าแม่ค้า(หลักๆคือพ่อค้าแม่ค้าคนเขมรครับผมยังไม่เห็นคนไทยครับ)ทุนหนาเหมากระสอบรองเท้าเป็นตันๆไปแล้วแต่กำลังเงินของแต่ละคน เพื่อคัดเลือกซื้อรองเท้ามือสองที่ตนเองต้องการเท่านั้น ซึ่งแน่นอนว่าจะต้องเป็นรองเท้าคุณภาพดีขายได้ มียี่ห้อเป็นที่ต้องการของตลาด อาจจะเลือกตันละ 70-80-100 คู่แล้วแต่ตกลงกันในราคาที่เปลี่ยนแปลงและต่อรองกันได้ จากนั้นรองเท้าที่เหลือก็จะมีพ่อค้าแม่ค้ารายต่อไปมาเหมาซื้อเป็นตันเช่นกันในราคาที่ถูกกว่า ไปเรื่อย ๆ การคัดิเลือกแบบนี้อาจจะเรียกว่า รองเท้าน้ำหนึ่ง น้ำสอง จนกระทั่งไม่มีพ่อค้าแม่ค้ามาซื้อแบบเปิดกระสอบเลือกก็จะเป็นการเหมาไปขายต่อ แน่นอนว่ารองเท้าแบบเหมาซื้อนี้ คือรองเท้าที่ต้องไปซ่อมแซมและปรับปรุงคุณภาพก่อนวางขาย ต่างกับรองเท้าน้ำหนึ่งน้ำสอง ซึ่งอาจจะไม่ต้องซ่อมแซมเลยหรือบางคู่ก็เพียงทำความสะอาดเท่านั้นก็สามารถวางขายได้ เมื่อรองเท้าผ่านระบบการขายส่งในฝั่งตลาดเดชไทยแล้ว ก็จะกลายเป็นรองเท้าขายปลีกฝั่งตลาดโรงเกลือที่คนืไทยส่วนใหญ่คุ้นเคยนั่นเอง 2..การเลือกซื้อแบบเปิดกระสอบเลือกรองเท้า ซึ่งเหมาะกับพ่อค้าที่มาซื้อที่ละมาก ๆ เพื่อนำมาขายต่อ (ส่วนมากก็เป็นพ่อค้าเขมรนั้นแหละ)คัดเป็นเปอร์เซ็นตามลำดับเช่น 10%ของรองเท้าที่มีในLotนั้นๆส่วนราคาก็ตามตกลงกัน คนแรกก็เปอร์เซ้นน้อยแต่ราคาแพงหน่อย ซึ่งก็จะได้รองเท้าคุณภาพค่อนข้างดีและตรงกับความต้องการของลูกค้า เพราะมีการสั่งซื้อกันล่วงหน้าจากพ่อค้ารายใหญ่คนไทย ว่าต้องการรองเท้าประเภทไหน ยี่ห้อไหน รุ่นไหน เกรดอะไร ราคาประมาณเท่าไหร หลังจากนั้นเปอร์การคัดก็จะสูงขึ้นเรื่อยๆราคาก็จะต่ำลงเรื่อยๆของก็คุณภาพต่ำลงตามลำดับ จนเหลือแต่ของที่ต้องซ่อมก็ขายให้พ่อค้ารายเล็กๆในตลาดเดชไทยนำมาซ่อม(หยอดกาว ตัดแปะพื้น) แล้วขายต่อใน ราคาถูกๆ(ทีเห็นขาย 100 150 199 ตามตลาดนัด นั่นแหละครับต้นทุมมาก็ 30-80 ใส่ทีเดียวพัง) แต่หากเป็นลูกค้ารายย่อยประเภทนักช๊อปหรือนักท่องเที่ยวไม่มีสิทธิเปิดกระสอบ จะต้องซื้อรองเท้าที่วางไว้หน้าร้านเท่านั้น...ซึ่งราคาก็จะ ไม่ต่างจากที่เราซื้อตามจตุจักร หรือตาม web แน่นอนครับ (บางทียังแพงกว่าด้วยซ้ำครับ) |
โกดังรองเท้ามือสอง โรงเกลือ
กระทู้ที่เกี่ยวข้อง
ลิขสิทธิ์ © 2024 th.ketajaman Inc.
