มาะล่าวบทไป ถึนนทน้ำใล้าหา Show ั้แ่พระสยมภูวา ประทานให้ล้าเท้าเทวา อยู่บันไไรลาสเป็นนิ สุราฤทธิ์บหัวแล้วลูบหน้า บ้าให้ัน้ำล้าบาทา บ้าถอนเส้นเศาวุ่นไป นผมโร๋นโล้นเลี้ยถึเพียหู ูเาในน้ำแล้วร้อไห้ ฮึฮััแ้นแน่นใ าแั่แสไฟฟ้า เป็นายูู๋มาหมิ่นาย มิายะไ้มาเห็นหน้า ิแล้ว็รีบเินมา เฝ้าพระอิศราธิบี ฯ สรุปใวามสำัไ้ว่า นนทนั่ประำอยู่ที่บันไอเาไลลาส มีหน้าที่ล้าเท้าให้แ่เหล่าเทวาที่มาเ้าเฝ้าพระอิศวรเหล่าเทวาให้นนทเท้าให้ล้าแล้วมัแหย่เย้าหยอล้อนนทอยู่เป็นประำ ลูบหัวบ้า ถอนผมบ้า นระทั่หัวอนนทโล้นทั้ศรีษะ นนทแ้นใมา แ่นไม่มีำลัะสู้ไ้ ึไปเ้าเฝ้าพระอิศวร รั้นถึึ่ประบทบสุ์ ทูลอ์พระอิศวรเรือศรี ว่าพระอ์เป็นหลัธารี ย่อมเมาปรานีทั่วพัร์ ผู้ใทำอบ่อเบื้อบาท ็ประสาททั้พรแลยศศัิ์ ัว้านี้มีอบนั ล้าเท้าสุรารัษ์ถึโิปี พระอ์ผู้ทรศัาเ ไม่โปรเศแ่้าบทศรี รรมเวรสิ่ใั่นี้ ทูลพลาโศีรำพัน ฯ สรุปใวามสำัไ้ว่า นนทราบทูลว่า พระอิศวรเป็นผู้รอโล ย่อมมีวามเมาปรานี ใรที่ระทำแ่วามี เมื่ออสิ่ใย่อมไ้รับามำอ นไ้ทำานรับใ้พระอิศวรมานานยัไม่เยไ้รับสิ่อบแทนใๆเลย เมื่อนั้น พระอิศวรบรมรัสรร์ เห็นนนทโศาาบัลย์ พระทรธรรม์ให้ิเมา ึ่มีเทวราบรรหาร เอ็้อารสิ่ไรเร่ว่า ัวูะให้ั่ินา อย่าแสนโศาอาลัย ฯ สรุปใวามสำัไ้ว่า พระอิศวรมีิเมา เห็นนนทเศร้าโศเสียใ ึมีรับสั่ว่า “นนท้อารสิ่ใ็รีบบอ พระอิศวระไ้ะประทานพรให้” บันั้น นนทผู้มีอัาสัย น้อมเศียรบัมแล้วทูลไป ะอพรเ้าไรโลา ให้นิ้ว้าเป็นเพรฤทธี ะี้ใรม้วยสัาร์ ะไ้รอเบื้อบาทา ไปว่าะสิ้นีวี ฯ สรุปใวามสำัไ้ว่า นนทอ้าว่าเพื่อป้อันนเอถูรัแ ึอพรว่า “ให้นิ้ว้าเป็นเพรมีฤทธิ์ที่สามารถี้ใร็าย ะไ้เป็น้ารับใ้ ไปว่าะสิ้นีวิ” เมื่อนั้น พระสยมภูวาเรือศรี ไ้ฟันนทพาที ภูมีนิ่นึรึไป ไอ้นี่มีอบมา้านาน ำเป็นำะประทานพรให้ ิแล้ว็ประสิทธิ์พรัย ไ้สำเร็มโนรถ ฯ สรุปใวามสำัไ้ว่า รั้นพระอิศวรไ้รับฟัวามทุ์ใอนนท และารถวายสัย์ปิา่อหน้าเบื้อพระพัร์ว่า ะทำหน้าที่้วยวามสัย์สุริและ้วยวามรัภัี และ้วยวามเมาพระอิศวรึประทานพรให้ บันั้น นนทผู้ใสาหส รับพรพระศุลีมียศ บัมลาแล้วบทรไป ฯ สรุปใวามสำัไ้ว่า เมื่อนนทไ้รับพราพระอิศวรามที่อึลาพระอิศวรลับไปยับันไเาไรลาส รั้นถึบันไไรลาส ัสมาธินั่ยิ้มริมอ่าให่ อยหมู่เทวาสุราลัย ้วยใำเริบอหัาร์ สรุปใวามสำัไ้ว่า นนทนั่รอเหล่าเทวาทั้หลายที่บันไเาไรลาส โยเิวามหลยินีระเริ ลืมำที่ไ้ถวายสัย์ปิา่อพระอิศวร เมื่อนั้น เทวาสุราฤทธิ์ทุทิศา สุบรรนธรรพ์วิทยา ่ามาเฝ้าอ์พระศุลี สรุปใวามสำัไ้ว่า ในอนนั้นเอเหล่าเทวา่ามาเ้าเฝ้าพระอิศวร รั้นถึึ่เิไรลาส นธรรพ์เทวราฤาษี ็วนันย่าเยื้อรลี เ้าไปยัที่อัันทร์ ฯ สรุปใวามสำัไ้ว่า เมื่อถึเาไรลาสแล้ว เหล่าเทวา่าพาันไปที่บันไเาไรลาส นนท็ล้าเท้าให้ เมื่อะไป็ับหัวสั่น สัพยอหยอเล่นเหมือนทุวัน สรวลสัน์เยาะเย้ยเฮฮา สรุปใวามสำัไ้ว่า นนทล้าเท้าให้เหล่าเทวา เหล่าเทวา็ลั่นแล้นนท หยอเล่นเหมือนเ่นเยทุวันอย่าสนุสนาน บันั้น นนทน้ำใแล้วล้า ริ้วโรธร้อประาศวามา อนิา่มเหเล่นทุวัน นหัวไม่มีผมิ สุิที่เราะอลั้น วันนี้ะไ้เห็นัน บฟันแล้วี้นิ้วไป สรุปใวามสำัไ้ว่า นนทึเิวามโรธแ้นเินะยับยั้ใึแผลฤทธิ์ี้นิ้วเพรไปยัเหล่าเทวานาฟ้าทันที ้อสุบรรเทวานาี ั่พิษอสุนีไม่ทนไ้ ล้มฟาลาเลื่อนลทันใ บรรลัยไม่ทันพริบา ฯ สรุปใวามสำัไ้ว่า นนทอำนานั้นในทาไม่อบ เ่น่าสัหารเหล่าเทวาล้มายระัระายไปมามาย เมื่อนั้น หัสนัยน์เ้ารัยรึศา เห็นนนทนั้นทำฤทธา ี้หมู่เทวาวายปรา ใะลึรำพึิ ใรประสิทธิ์ให้มันมาสัหาร ิแล้วเ้าเฝ้าพระทรา ยัพิมานทิพรัน์รูี สรุปใวามสำัไ้ว่า เมื่อนั้นพระอินทร์ผู้เป็นให่ในั้นสวรร์ั้นาวึส์เห็นนนที้หมู่เทวาาย็ใะัันนิ่อึ้ไปั่วะใร่รวิใรเป็นผู้ประทานพรให้นนทมา่าเหล่าเทวา เมื่อิไ้ึ้นเฝ้าพระอิศวร รั้นถึึ่ประบทบสุ์ ทูลอ์พระอิศวรเรือศรี ว่านนทมันทำฤทธี ี้หมู่เทวานั้นบรรลัย อันึ้นิ้วเพรอมัน พระทรธรรม์ประทานฤาไน ึ่ทำอาอทะนใ ไม่เรใ้เบื้อบาทา สรุปใวามสำัไ้ว่า พระอินทร์ราบทูลพระอิศวรว่านนทที่เยรับใ้ถวายานพระอิศวรอยู่ที่เิเาไรลาสนั้น ลับลายเป็นอันธพาลอาศัยนิ้วเพรที่พระอิศวรเป็นเ้าประทานพรให้มาบัอาเ่น่าราวีเทวานเือร้อนไปทั่ว เมื่อนั้น พระอิศวรบรมนาถา ไ้ฟัอ์อมรินทรา ึ่มีบัาอบไป ไอ้นี่ทำอบมา้านาน เราี่ประทานพรให้ มันลับทรยศบใ ทำารหยาบให่ถึเพียนี้ ฯ สรุปใวามสำัไ้ว่า ทั้ที่พระอิศวรเห็นว่านนททำหน้าที่้วยวามสัย์สุริและ้วยวามรัภัี ้วยวามเมาพระอิศวรึประสิทธิประสาทให้พร แ่นนทลับใ้อำนาไปในทาที่ผิ รัสแล้วึ่มีบัา ูราพระนาราย์เรือศรี ัวเ้าผู้มีฤทธี เป็นที่พึ่แ่หมู่เทวั ่วยระับับเ็ ให้เย็นทั่วพิภพสรวสวรรร์ เิไปสัหารอ้ายอาธรรม์ ให้มันสิ้นีพีวา ฯ สรุปใวามสำัไ้ว่า พระอิศวรเห็นว่าไม่มีผู้ใเหมาะที่ะปราบปรามนนทไ้นอาพระนาราย์ ึรัสให้เิพระนาราย์ไปปราบนนท เมื่อนั้น อ์นาราย์นาถา รับสั่ถวายบัมลา ออมาแปลาย้วยฤทธี ฯ สรุปใวามสำัไ้ว่า พระนาราย์รับำสั่าพระอิศวรให้ไปปราบนนท ึลาไปทำภาริที่ไ้รับ เป็นโมนาเทพอัปสร อ้อนแอ้นอรรเลิมศรี รายรย่าเยื่อรลี ไปอยู่ที่นนทะเินมา สรุปใวามสำัไ้ว่า พระนาราย์ิหาวิธีปราบนนทโยำแลเป็นนาเทพอัปสร รูปร่าหน้าาาม แล้วึเ้าไปพูาล่อลวยั่วยวนนนท บันั้น นนทผู้ใแล้วล้า สิ้นเวลาเฝ้าเ้าโลา สำราายาแล้วเินมา สรุปใวามสำัไ้ว่า นนทเสร็สิ้นาารปิบัิหน้าที่ล้าเท้าให้เหล่าเทวาแล้ว ็รู้สึสบายใ เหลือบเห็นสรีวิไลลัษ์ พิศพัร์ผ่อเพียแไ ามโอษ์ามแ้มามุไร ามนัยน์เนรามร ามถันามรรามน ามอ์ยิ่เทพอัปสร ามริิริยาามอน ามเอวามอ่อนทั้ายา ถึโมอ์อัรลัษมี พระสุรัสวีเสน่หา สิ้นทั้ไรภพบโลา ะเอามาเปรียบไม่เทียบทัน ูไหน็เพลินำเริรั ในอ์เยาวลัษ์สาวสวรร์ ยิ่พิศยิ่ิผูพัน ็เินระั้นเ้าไป สรุปใวามสำัไ้ว่า นนทเมื่อไ้เห็นนาอัปสรที่มีรูปโมามเินว่าใร หน้าผ่อใส ปาสวย ผมสวย าสวย มือสวย สวยเหมือนนาฟ้า ็หลรัหลอบนาอัปสรทันที นนทุึิะีบนาอัปสร โมเอยโมเลา เสาวภาย์แน่น้อยพิสมัย เ้ามาแ่สวรร์ั้นใ นามรื่อไรนะเทวี ประส์สิ่ใะใร่รู้ ทำไมมาอยู่ที่นี่ ้าเห็นเป็นน่าปรานี มารศรีแ้ิา ฯ สรุปใวามสำัไ้ว่า นนทเย้าหยอนาอัปสร โยถามว่าื่ออะไร ทำไมึมาเินอยู่แถวนิ้ไ้ เมื่อนั้น นานาราย์เยาวลัษ์เสน่หา ไ้ฟัยิ่ทำมารยา ำเลือนัยนาแล้วอบไป ทำไมมาล่วไถ่ถาม ลวนลามบุรุเ้ามาใล้ ท่านนี้ไม่มีวามเรใ เราเป็น้าใ้เ้าโลา พนัานฟ้อนรำระบำบัน ื่อสุวรรอัปสรเสน่หา มีทุ์ึ่เที่ยวลมา หวัว่าะให้ลายร้อน สรุปใวามสำัไ้ว่า พระนาราย์ที่แปลายเป็นนาอัปสร ำเลือมอนนทแล้วถามนนทว่า นนทะมาถามนาทำไม ไม่มีวามเรใเลยหรือ แล้วึบอว่านาเป็นนารำอพระอินทร์ื่อสุวรรอัปสร มีวามทุ์ึลมาเที่ยวเล่นเพื่อลายร้อน สุเอยสุสวาท โมประหลาล้ำเทพอัปสร ทั้วาาริ็ามอน วรเป็นนาฟ้อนวิไลลัษ์ อันึ่ธุระอเ้า หนัเบาแ้ให้ประัษ์ ถ้าวาสนาเราเยบำรุรั ็ะเป็นภัิ์ผลสืบไป ัวพี่มิไ้ลวนลาม ะถือวามสิ่นี้นี่ไม่ไ้ สาวสรร์วัฟ้ายาใ พี่ไรู้่ะพึ่แ่ไมรี สรุปใวามสำัไ้ว่า นนทไ้ฟัำอนา ึอบไปว่า นาอัปสรเป็นหิที่มีวามามทั้ายและมีวาาที่ไพเราะ เหมาะสมแล้วที่ะเป็นนารำ หาเราเยมีวาสนา่อันมา เราะไ้เป็นู่ัน ไม่ไ้ิลวนลามแ่อย่าใ เมื่อนั้น นาเทพนิมิโมศรี ้อนแล้วึ่อบวาที ว่านี้ไพเราะเป็นพ้นไป อันึ่ะฝาไมรี้า ้อนั้นอย่าว่าหารู้ไม่ เราเป็นนารำระบำใน ะมีมิรที่ใผูพัน ใรมารำเลเพลฟ้อน ึ่ะผ่อน้วยวามเษมสัน์ รำไ้็มารำามัน นั่นแหละะสมั่ินา สรุปใวามสำัไ้ว่า นาอัปสร้อนแล้วอบนนทว่า นารู้นนทิะิผูพันนา นาเป็นนารำหาะมีิผูพัน ็รำไปพร้อมับนา หารำไ้และรำาม นาึะมีไมรีิผูพันลับไป บันั้น นนทผู้ใแล้วล้า ไม่รู้ว่านาราย์แปลมา ็โสมนัสาพันทวี ยิ้มแล้วึ่ล่าวว่าสุนทร ู่อนนาฟ้าเลิมศรี เ้าัปรารมภ์ไปไยมี พี่เป็นนเ่าพอเ้าใ เิเ้ารำเถินะนาฟ้า ให้สิ้นท่าที่นาำไ้ ัวพี่ะรำามไป มิให้ผิเพลนาเทวี สรุปใวามสำัไ้ว่า นนทไม่รู้ว่าพระนาราย์แปลายเป็นนาอัปสรและรู้สึหลรันาอัปสรเป็นอย่ามา นนทบอับนาอัปสรว่า อย่าไ้วิไปเลย พี่เป็น้ารับใ้พระอิศวรมานาน เิเ้าร่ายรำเถอะ ให้หมทุท่าที่เ้าำไ้ พี่ะรำามน้อหมทุท่าที่น้อรำมา เมื่อนั้น พระนาราย์ทรสวัสิ์รัศมี เห็นนนทหลล็ยินี ทำทีเยื้อรายให้ยวนยิน สรุปใวามสำัไ้ว่า พระนาราย์เห็นนทหลลน ึยั่วยวนนทให้รำาม เทพนมปมพรหมสี่หน้า สอสร้อยมาลาเิิน ทั้วาเินหส์บิน ินรินเลียบถ้ำอำไพ อี้านานอนภมรเล้า ทั้แเ้าผาลาเพียไหล่ เมลาโยนแ้วแววไว มยุเรศฟ้อนในอัมพร ลมพัยออพรหมนิมิ ทั้พิสมัยเรียหมอน ย้ายท่ามัามสาร พระสี่รว้าัรฤทธิร์ ฝ่ายนนท็รำาม ้วยวามพิสมัยใหลหล ถึท่านาาม้วนหาว ี้รถูเพลาทันใ ฯ สรุปใวามสำัไ้ว่า พระนาราย์ที่แปลายเป็นนาอัปสรร่ายรำในท่า่า ๆ ไ้แ่ เทพนม ปม พรหมสี่หน้สอสร้อยมาลา เิิน วาเิน หส์บิน ินรินเลียบ ้านานอน ภมรเล้า แเ้าเ้ารั ผาลาเพียไหล่ เมลาล่อแ้ว มยุเรศฟ้อน ลมพัยออ พรหมนิมิ พิสมัยเรียหมอน มัามสารพระสี่รว้า นระทั่ถึท่านาาม้วนหาว ้วยเนิ้วเพรสิทธิศัิ์ าหัล้มลไม่ทนไ้ สรุปใวามสำัไ้ว่า ้วยฤทธิ์เนิ้วเพรอนนท ทำให้นนทาหัล้มล นาอัปสรึลายร่าลับเป็นพระนาราย์ เหยียบนนทไว้หวัะ่า บันั้น นนทแล้วหาาสมร เห็นพระอ์ทรสั์ทาธร เป็นสี่ร็รู้ประัษ์ใ ว่าพระหริวศ์ทรฤทธิ์ ลวล้าีวิ็เป็นไ้ ึ่มีวาาถามไป โทษ้าเป็นไนให้ว่ามา สรุปใวามสำัไ้ว่า นนทเห็นนาอัปสรแปลายเป็นพระนาราย์ นนท็รู้ว่านโนลวเพื่อที่ะ่า ึถามนนทว่านทำผิอะไร เมื่อนั้น พระนาราย์บรมนาถา ไ้ฟัึ่มีบัา โทษามึให่หลวนั ้วยทำโอหับัเหุ ไม่เรเพระอิศวรทรัร เอ็่าเทวาสุรารัษ์ โทษหนัถึที่บรรลัย ัวู็ิเมา แ่ะไว้ีวามึไม่ไ้ รัสแล้วแว่รีเรียไร แสระายพรายไปั่ไฟาล ฯ สรุปใวามสำัไ้ว่า พระนาราย์ฟัำอนนทแล้วบอว่าโทษอนนทให่หลวมา นนททะนนไม่เรลัวพระอิศวร เ่น่าเหล่าเทวา ้อวามายเท่านั้น แท้ริพระนาราย์มีิเมา แ่เป็นำสั่พระอิศวร พระนาราย์ึไม่สามารถไว้ีวินนทไ้ พูแล้ว็แว่รีออไป แสระายอย่าไฟบรรลัยัลป์ (ามิพราหม์เื่อว่า เป็นไฟไหม้ล้าโลเมื่อสิ้นอายุอโลรั้หนึ่) บันั้น นนทผู้ใแล้วหา ไ้ฟัึ่อบพมาน ึ่พระอ์ะผลาีวี เหุใมิทำึ่หน้า มารยาเป็นหิไม่บัสี ฤาว่าลัวนิ้วเพรนี้ ะี้พระอ์ให้บรรลัย ัว้ามีมือแ่สอมือ ฤาะสู้ทั้สี่รไ้ แม้นสี่มือเหมือนพระอ์ทรัย ที่ไหนะทำไ้ั่นี้ สรุปใวามสำัไ้ว่า นนทัพ้อ่อว่าพระนาราย์เอาเปรียบน ไม่ยอม่อสู้แบบึ่ ๆ หน้า ทำไม้อแปลายมาหลอน หรือเพราะลัวนิ้วเพระทำให้พระนาราย์สิ้นีวิ นนทมีเพียสอมือะสู้พระนาราย์ที่มีสี่มือไ้อย่าไร หานนทมีสี่มือเ่นเียวับพระนาราย์ นนท็สามารถสู้ับพระนาราย์ไ้ เมื่อนั้น พระนาราย์ทรสวัสิ์รัศมี ไ้ฟัึ่อบวาที ูนี้แปลเป็นสรีมา เพราะมึะถึแ่วามาย ิบหาย้วยหลเสน่หา ใ่ว่าลัวฤทธา ศัานิ้วเพรนั้นเมื่อไร าินี้มึมีแ่สอหัถ์ ไปอุบัิเอาาิใหม่ ให้สิบเศียรสิบพัร์เรียไร เหาะเหินเินไ้ในอัมพร มีมือยี่สิบ้ายวา ถือทาอาวุธธนูศร ูะเป็นมนุษย์แ่สอร ามไปรารอนีวี ให้สิ้นวศ์พศ์มึอันศัา ประัษ์แ่เทวาทุราศี ว่าแล้ววัแว่พระแสรี ภูมีัเศียรระเ็นไป สรุปใวามสำัไ้ว่า พระนาราย์ไ้ฟันนท พระนาราย์ึอบนนทลับไปว่าที่พระอ์้อแปลายเป็นนาอัปสร เพราะนนทถึแ่วามาย ใ่เพราะพรอ์ะเรลัวนนท หานนทิว่าารสู้ัน้วยำลัะทำให้นนทนะ าิหน้าอให้นนทเิมามีสิบหัว สิบหน้า ยี่สิบมือและอาวุธพร้อมสรรพ ส่วนพระอ์ะเิไปเป็นมนุษย์มีเพียสอมือ ะไ้สู้ันอีรั้ ให้รู้แพ้รู้นะ พูบพระนาราย์็ใ้พระแสัหัวนนทระเ็นไป รั้นล้านนทมรา พระัราผู้มีอัาสัย เหาะระเห็เร็ฟ้า้วยว่อไว ไปยัเษียรวารี สรุปใวามสำัไ้ว่า เมื่อพระนาราย์ปราบนนทไ้สำเร็ ็ลับไปประทับยัเษียรสมุทร (ทะเลน้ำนม) เมื่อนั้น ฝ่ายนารัามเหสี อ์ท้าวลัสเียนธิบี เทวีมีราบุรา ือว่านนทมาำเนิ เิเป็นพระโอรสา ื่อทศั์ุมารา สิบเศียรสิบหน้ายี่สิบร อันน้อึ่ถัมานั้น ื่อุมภรราสมร อ์พระบิุเรศมารร มิให้อนาทรสันาที สรุปใวามสำัไ้ว่า นนทเิเป็นทศั์ โอรสอท้าวลัสเลียนับรารัาแห่รุลา ส่วนพระนาราย์ามอวารมาเิพระราม โอรสอท้าวทศรถับนาเาสุริยาแห่รุอโยธยา กลอนบทละครใช้เพื่ออะไรในเรื่อง รามเกียรติ์ ตอนนารายณ์ปราบนนทกจุดประสงค์ในการประพันธ์ เรื่องรามเกียรติ์ ตอน นารายณ์ปราบนนทก เพื่อให้ความบันเทิงสำหรับเล่นละครในและปลุกใจประชาชน ให้กล้าหาญ โดยทรงใช้บทละครสอนค่านิยมและศีลธรรมแก่ ประชาชน
รามเกียรติ์ตอนนารายณ์ปราบนนทกมีกี่ตอนเนื้อเรื่องแบ่งเป็น ๓ ตอน คือ ตอนที่๑ กาเนิดตัวละคร ตอนที่๒ ตอนเกิดสงคราม ตอนที่๓ ตอนพระรามกลับเข้าครองเมือง และเข้าใจผิดนางสีดา Page 12 ตอนที่คัดมาให้ศึกษา คือ ตอน นารายณ์ปราบนนทก อยู่ในตอนที่๑ เป็นมูลเหตุที่นนทกจะมาเกิดเป็นทศกัณฐ์ และพระนารายณ์จะอวตารมาเป็นพระราม (ลิลิต นารายณ์สิบปาง กล่าวเป็นปางที่๗) ประวัติผู้แต่ง
บทละครรามเกียรติ์ตอนนารายณ์ปราบนนทกมีที่มาอย่างไรบทละครเรื่องรามเกียรติ์ ตอน นารายณ์ปราบนนทก ได้รับเค้าเดิมมาจากวรรณคดีเรื่อง มหากาพย์รามายณะ ของอินเดีย ซึ่งพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชเป็นผู้พระราชนิพนธ์ แต่งด้วยบทประพันธ์ 3 ปะเภท ได้แก่ ร่ายดั้น (เปิดเรื่อง) กลอนบทละคร (ดำเนินเรื่อง) และโคลงกระทู้กับโคลงสี่สุภาพ (ปิดเรื่อง) มีจุดประสงค์ในการแต่งเพื่อให้ ...
รามเกียรติ์ตอนนารายณ์ปราบนนทกคืออะไรบทละครเรื่องรามเกียรติ์ ตอน นารายณ์ปราบนนทก มีเนื้อหากล่าวถึงอดีตชาติของพระรามและทศกัณฐ์ โดยที่ทศกัณฐ์เคยเกิดเป็นยักษ์ชั้นต่ำหรือยักษ์ที่มีบุญน้อยชื่อ นนทก ทำหน้าที่ล้างเท้าให้เหล่าเทวดาที่มาเข้าเฝ้าพระอิศวรอยู่ที่เขาไกรลาสแต่เพราะรูปร่างหน้าตาน่าเกลียดจึงถูกเหล่าเทวดากลั่นแกล้ง นนทกจึงไปเข้าเฝ้าพระอิศวรแล้วกราบทูลว่า ...
|
กลอนบทละคร รามเกียรติ์ ตอน นารายณ์ ปราบ น นท ก
ลิขสิทธิ์ © 2024 th.ketajaman Inc.
