นิยาย พระเอก บังคับ นางเอก ท้อง ธัญ วลัย

"ใครจะกล้าทำอะไรลูกสาวคนดีของแม่ได้ครับหรือไม่ก็คงเหนื่อยที่ต้องมาสร้างภาพตื่นเช้าทำกับข้าวทุกวันมั่ง ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ" เขาพูดอย่างไม่แยแส

"ฟรานแกไม่คิดจะสนใจใยดีหน่อยเหรอ นั้นมันเมียแกนะ" ดาเนียลพูดขึ้นเสียงดัง

คงจะตื่นอยู่หรอก เมื่อคืนกว่าเขาจะปล่อยนอนก็ปาไปตีเท่าไหร่แล้ว

"ป้านิ่มช่วยไปดูหนูข้าวบนห้องทีซิ"

"ได้ค่ะคุณผู้หญิง"

เสียงร้องหลงดังขึ้นมาจากห้องข้างบน เมื่อเปิดมาพบร่างน้อยนอนขดตัวอยู่บนโซฟายาว

สภาพห้องราวกับผ่านศึกสงครามเสื้อผ้ากระจัดกระจาย ป้านิ่มเก็บเสื้อผ้าเข้าที่เก็บของก่อนจะเรียกคุณผู้หญิงของบ้านขึ้นมาดูลูกสะใภ้

"คุณผู้หญิง คุณข้าวไม่สบายค่ะตัวร้อนจี๋เลย"

"ตายแล้ว ไปหาผ้ามาเช็ดตัวก่อนเร็วถ้ายังไม่ดีก็ไปตามหมอมา" คุณหญิงรวีวรรณร้อนรน

"ค่ะๆ"

ทำไมตาฟรานถึงร้ายได้ขนาดนี้ จะว่าไปแล้วไม่ใช้ว่าเธอกับดาเนียลไม่ได้ให้ความรัก มันตรงกันข้ามทั้งๆที่โจเซฟน้องชายช่างอ่อนโยนต่างจากคนเป็นพี่ 

"อุ้มหนูข้าวไปนอนบนเตียงที"

คุณหญิงรวีวรรณนั่งข้างเตียงลูบศีรษะคนป่วยอย่างเบามือ ยิ่งเห็นว่าลูกชายตัวดีทำอะไรกับลูกสะใภ้คนโปรดก็อยากเปลี่ยนความคิดจับคู่ทั้งสองคน ผู้หญิงร่างบางอย่างข้าวหอมต้องมาทนอยู่กับฟรานซิสแรกๆทั้งเธอและสามีคิดว่าสองคนอยู่ด้วยกันนานๆคงจะรักกันเอง เห็นลูกชายทำงามหน้ากับลูกสาวเพื่อนก็อดสงสารไม่ได้

ผ่านไปเกือบชั่วโมงหลังจากทานข้าวและเช็ดตัว ข้าวหอมค่อยๆลืมนามองรอบๆ อาการสะลืมสะลือเนื่องจสกกินยาลดไข้ทำให้หนังตาหนักอึ้ง 

"เป็นยังไงบ้างลูก"

"..คุณแม่"

"ทำไมถึงไปนอนบนโซฟา ไม่นอนเตียงฮึ?"

"...."

"ตาฟรานอีกละซิ ไม่เป็นไรนะ เดี่ยวแม่จะจัดการตาฟรานเอง กล้าดียังไงที่ทำกับลูกแม่ได้ถึงขนาดนี้"

"ไม่ค่ะ..ข้าวตื่นแล้วเผลอไปหลับบนโซฟา"

"ที่พูดนี้ไม่ได้คิดปกป้องพี่เขาหรอกใช่ใหม.."

"..คุณฟรานไม่ได้สั้งให้ข้าวไปนอนนั้นหรอกคะ" เธอไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงไปพูดเพื่อจะไม่ให้เขาโดนดุ ทั้งๆที่มันควรจะเป็นอย่างนั้น แต่ถ้าเขาโดนดุสุดท้ายก็มาโมโหใส่เธออีกทอดแน่ๆ...

"ถ้าฟรานจะทำอะไรหนูอีก บอกแม่มานะไม่ต้องกลัว เดี๋ยวแม่จะจัดการเอง"

"นอนพักผ่อนก่อน เดี๋ยวแม่ให้เด็กเอาข้าวขึ้นมา"

"ขอบคุณค่ะ"

"ฟรานซิส มาหาแม่หน่อยซิ" ร่างก้าวเดินชะงักเมื่อได้ยินมารดาเรียกชื่อเต็มออกมา หึ..คงต้องเป็นเรื่องลูกสาวคนโปรดอีกแน่ๆ

"มีอะไรครับ วันนี้ผมเพลียมาก"

"นั่งลงก่อน แม่จะคุยเรื่องข้าวหอม"

"เขามาฟ้องอะไรกับแม่ล่ะครับ..สามีภรรยาทำเรื่องอย่างว่าก็ไม่เห็นผิดหนิครับ"

"แม่ไม่ได้จะว่าเรื่องนั้น..แกไปสั่งให้หนูข้าวนอนโซฟาส่วนแกก็นอนบนเตียงสบายคนเดียวใช่ใหม!"

"หึ..คงจะฟ้องแม่จริงๆ"

"ข้าวหอมไม่ได้ฟ้องแม่..แต่ตอนเช้าแม่ไปเจอสภาพเธอนอนขดตัวสั่นบนโซฟา"

"..ใครจะไปนอนบนโซฟาตอนเช้าๆ" แกคิดเหมือนพ่อใหม

"แล้วยังไง.."

"ฟรานซิส! แม่ไม่เคยสอนให้ลูกทำตัวแบบนี้กับผู้หญิงนะ เอาล่ะแม่ผิดเองที่ไปบังคับให้ลูกแต่งกับคนที่ไม่ได้รัก สักวันลูกจะเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปกับเขาแบบนี้"

"ผมก็จะรอวันนั้น.."

"...เอาเถอะขึ้นไปบนห้องแล้วดูแลเมียแกดีๆล่ะ" ดาเนียลเอ่ยอย่างเอือมระอาในตัวลูกชายตัวดี

บนห้อง

"...ข้าวหอม"

"…"

"อย่าคิดว่าได้กับฉันแล้ว ฉันจะสนใจเธอมากขึ้นกว่าเดิมนะ"

"คะ?"

"อะนี้เอาไป..อย่าลืมกินยาคุมตามที่เขาเขียนล่ะ"

"....." เธอมองถุงยาที่เขายื่นมาให้อย่างสงสัย

"อย่าคิดจะเอาเด็กมาเป็นตัวถ่วงให้ฉัน เพราะไม่ใช่แค่ฉันจะไม่รับเป็นพ่อฉันจะไม่ให้ค่าเลี้ยงดูลูกที่เกิดมาจากผู้หญิงอย่างเธอด้วยจำเอาไว้ข้าวหอม!"

"ถ้าเกิดว่าข้าวพลาดมีแกละคะ?"

"เธอก็จะได้เห็นดีกัน แล้วก็อย่าคิดว่าฉันนอนกับเธอแล้วเธอจะได้ค่าตัว เพราะค่าสินสอดที่พ่อฉันให้วันแต่งงานก็เกินพอสำหรับผู้หญิงอย่างเธอ!"

ดูเขาพูดซิ...ขนาดนั้นแล้วเธอคงไม่กล้าให้ลูกเกิดมาในครอบครัวที่พ่อเขาเองยังไม่ต้องการหรอก

"ค่ะ..ข้าวจะจำไว้ว่าคุณจะไม่ต้องการลูกที่เกิดมาจากผู้หญิงอย่างข้าว..แล้วก็จำคำพูดของคุณให้ดีๆด้วย"

น้ำตาที่พยายามกลั้นมันไว้ได้ไหลลง เธอพยายามที่สุดแล้วแต่มันคงจะรับไม่ไหวเหมือนที่ตอนนี้เธอต้องมาทนรับคำพูดแสนดูถูกของสามีทางนิตินัยและพฤตินัยมามาดๆ

          ร่างบางของหญิงสาวสั่นเทาด้วยความกลัว เขาน่ากลัวอีกแล้ววันนี้เขาใจร้ายอีกแล้ว เขาใจร้ายกับเธอสักกี่ครั้งทำไมถึงยังไม่ชินอีก เขาคงเกลียดเธอมากสินะถึงได้ใจร้ายกับเธอเช่นนี้ขนาดเด็กในท้องของเธอคือสายเลือดของเขา เขายังเกลียดเรียกว่ามารหัวขน จำไว้นะเขาเกลียดเธอ เขาเกลียดเธอ บุษบาบัณ เขารักแฟนสาวของเขาเธอมันแค่ยัยใบ้ที่เขารังเกียจเข้าไส้

วิวาห์ซาตาน 

                            สิริมาริน

                  คำโปรย

                          .......เมื่อการแต่งงานครั้งนี้เขาไม่ได้เต็มใจ

         เธอจึงยอมให้เขาตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงหน้าด้านและเป็นนางบำเรอให้เขาเชยชม

                                               เพื่อหวังว่าสักวันเขาจะเปิดใจ

มาร์ค มาเทรอน  หนุ่มลูกครึ่งไทย-อิตาลีเจ้าของบริษัท MTR กรุ๊ป ที่มีดีทั้งหน้าตาที่หล่อเหลา และฐานะที่ร่ำรวยไม่ว่าใครๆต่อใครก็อยากได้เขามาครอบครอง..แต่อยู่ๆมารดาก็สั่งให้เขาแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาเกลียดมาตั้งแต่เด็กๆเมื่อปฏิเสธไม่ได้เขาก็จะทำลายเธอให้แหลกคามือและยัดเยียดฐานะนางบำเรอที่เขาไว้ใช้ระบายความไคร่

ปลายฟ้า ปานอัปสร ศิริเจริญกูล หญิงสาวที่มองโลกในแง่ดีหน้าตาน่ารักเหมือนกับตุ๊กตาหน้าทะนุถนอมแต่ยกเว้นกับเขาชายหนุ่มผู้ใจร้ายที่เธอแอบหลงรักมาตั้งแต่เด็กๆและเฝ้ารอคอยเวลาที่เขากลับมาแต่วันที่เธอเฝ้าคอยก็มาถึงวันที่เธอกับเขาจะได้เข้าวิวาห์เธอยอมให้เขาทำร้ายและยอมรับฐานะนางบางเรอที่เขายัดเยียดด้วยความเต็มใจ

รวี พรรณรวี กรภัควัฒน์  หญิงสาวสุดเซกซี่เป็นนางแบบแถวหน้าในเมืองไทยและต่างประเทศเธอเป็นคนรักของมาร์คแต่เธอดูเสียจะรักเงินของเขามากกว่าเธอไม่ยอมให้ผู้หญิงหน้าไหนมาแย่งเขาไปโดยเฉพาะปานอัปสรเธอพร้อมจะกำจัดคนทุกคนที่เขามาขัดขวางทางรักและเงินของเธอ

นนท์ กวินทร์ ศุภวรรณสกุล หนุ่มหล่อเจ้าสำราญหุ้นส่วนสำคัญของบริษัทMTR กรุ๊ป หลงรักปานอัปสรตั้งแต่แรกพบถึงแม้ว่าเธอจะมีเจ้าของอยู่แล้วแต่เขาก็พร้อมจะแย่งชิงเธอและพร้อมจะปกป้องเธอไม่ให้ใครมาทำร้าย