"ใครจะกล้าทำอะไรลูกสาวคนดีของแม่ได้ครับหรือไม่ก็คงเหนื่อยที่ต้องมาสร้างภาพตื่นเช้าทำกับข้าวทุกวันมั่ง ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ" เขาพูดอย่างไม่แยแส "ฟรานแกไม่คิดจะสนใจใยดีหน่อยเหรอ นั้นมันเมียแกนะ" ดาเนียลพูดขึ้นเสียงดัง คงจะตื่นอยู่หรอก เมื่อคืนกว่าเขาจะปล่อยนอนก็ปาไปตีเท่าไหร่แล้ว "ป้านิ่มช่วยไปดูหนูข้าวบนห้องทีซิ" "ได้ค่ะคุณผู้หญิง" เสียงร้องหลงดังขึ้นมาจากห้องข้างบน เมื่อเปิดมาพบร่างน้อยนอนขดตัวอยู่บนโซฟายาว สภาพห้องราวกับผ่านศึกสงครามเสื้อผ้ากระจัดกระจาย ป้านิ่มเก็บเสื้อผ้าเข้าที่เก็บของก่อนจะเรียกคุณผู้หญิงของบ้านขึ้นมาดูลูกสะใภ้ "คุณผู้หญิง คุณข้าวไม่สบายค่ะตัวร้อนจี๋เลย" "ตายแล้ว ไปหาผ้ามาเช็ดตัวก่อนเร็วถ้ายังไม่ดีก็ไปตามหมอมา" คุณหญิงรวีวรรณร้อนรน "ค่ะๆ" ทำไมตาฟรานถึงร้ายได้ขนาดนี้ จะว่าไปแล้วไม่ใช้ว่าเธอกับดาเนียลไม่ได้ให้ความรัก มันตรงกันข้ามทั้งๆที่โจเซฟน้องชายช่างอ่อนโยนต่างจากคนเป็นพี่ "อุ้มหนูข้าวไปนอนบนเตียงที" คุณหญิงรวีวรรณนั่งข้างเตียงลูบศีรษะคนป่วยอย่างเบามือ ยิ่งเห็นว่าลูกชายตัวดีทำอะไรกับลูกสะใภ้คนโปรดก็อยากเปลี่ยนความคิดจับคู่ทั้งสองคน ผู้หญิงร่างบางอย่างข้าวหอมต้องมาทนอยู่กับฟรานซิสแรกๆทั้งเธอและสามีคิดว่าสองคนอยู่ด้วยกันนานๆคงจะรักกันเอง เห็นลูกชายทำงามหน้ากับลูกสาวเพื่อนก็อดสงสารไม่ได้ ผ่านไปเกือบชั่วโมงหลังจากทานข้าวและเช็ดตัว ข้าวหอมค่อยๆลืมนามองรอบๆ อาการสะลืมสะลือเนื่องจสกกินยาลดไข้ทำให้หนังตาหนักอึ้ง "เป็นยังไงบ้างลูก" "..คุณแม่" "ทำไมถึงไปนอนบนโซฟา ไม่นอนเตียงฮึ?" "...." "ตาฟรานอีกละซิ ไม่เป็นไรนะ เดี่ยวแม่จะจัดการตาฟรานเอง กล้าดียังไงที่ทำกับลูกแม่ได้ถึงขนาดนี้" "ไม่ค่ะ..ข้าวตื่นแล้วเผลอไปหลับบนโซฟา" "ที่พูดนี้ไม่ได้คิดปกป้องพี่เขาหรอกใช่ใหม.." "..คุณฟรานไม่ได้สั้งให้ข้าวไปนอนนั้นหรอกคะ" เธอไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงไปพูดเพื่อจะไม่ให้เขาโดนดุ ทั้งๆที่มันควรจะเป็นอย่างนั้น แต่ถ้าเขาโดนดุสุดท้ายก็มาโมโหใส่เธออีกทอดแน่ๆ... "ถ้าฟรานจะทำอะไรหนูอีก บอกแม่มานะไม่ต้องกลัว เดี๋ยวแม่จะจัดการเอง" "นอนพักผ่อนก่อน เดี๋ยวแม่ให้เด็กเอาข้าวขึ้นมา" "ขอบคุณค่ะ" "ฟรานซิส มาหาแม่หน่อยซิ" ร่างก้าวเดินชะงักเมื่อได้ยินมารดาเรียกชื่อเต็มออกมา หึ..คงต้องเป็นเรื่องลูกสาวคนโปรดอีกแน่ๆ "มีอะไรครับ วันนี้ผมเพลียมาก" "นั่งลงก่อน แม่จะคุยเรื่องข้าวหอม" "เขามาฟ้องอะไรกับแม่ล่ะครับ..สามีภรรยาทำเรื่องอย่างว่าก็ไม่เห็นผิดหนิครับ" "แม่ไม่ได้จะว่าเรื่องนั้น..แกไปสั่งให้หนูข้าวนอนโซฟาส่วนแกก็นอนบนเตียงสบายคนเดียวใช่ใหม!" "หึ..คงจะฟ้องแม่จริงๆ" "ข้าวหอมไม่ได้ฟ้องแม่..แต่ตอนเช้าแม่ไปเจอสภาพเธอนอนขดตัวสั่นบนโซฟา" "..ใครจะไปนอนบนโซฟาตอนเช้าๆ" แกคิดเหมือนพ่อใหม "แล้วยังไง.." "ฟรานซิส! แม่ไม่เคยสอนให้ลูกทำตัวแบบนี้กับผู้หญิงนะ เอาล่ะแม่ผิดเองที่ไปบังคับให้ลูกแต่งกับคนที่ไม่ได้รัก สักวันลูกจะเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปกับเขาแบบนี้" "ผมก็จะรอวันนั้น.." "...เอาเถอะขึ้นไปบนห้องแล้วดูแลเมียแกดีๆล่ะ" ดาเนียลเอ่ยอย่างเอือมระอาในตัวลูกชายตัวดี บนห้อง "...ข้าวหอม" "…" "อย่าคิดว่าได้กับฉันแล้ว ฉันจะสนใจเธอมากขึ้นกว่าเดิมนะ" "คะ?" "อะนี้เอาไป..อย่าลืมกินยาคุมตามที่เขาเขียนล่ะ" "....." เธอมองถุงยาที่เขายื่นมาให้อย่างสงสัย "อย่าคิดจะเอาเด็กมาเป็นตัวถ่วงให้ฉัน เพราะไม่ใช่แค่ฉันจะไม่รับเป็นพ่อฉันจะไม่ให้ค่าเลี้ยงดูลูกที่เกิดมาจากผู้หญิงอย่างเธอด้วยจำเอาไว้ข้าวหอม!" "ถ้าเกิดว่าข้าวพลาดมีแกละคะ?" "เธอก็จะได้เห็นดีกัน แล้วก็อย่าคิดว่าฉันนอนกับเธอแล้วเธอจะได้ค่าตัว เพราะค่าสินสอดที่พ่อฉันให้วันแต่งงานก็เกินพอสำหรับผู้หญิงอย่างเธอ!" ดูเขาพูดซิ...ขนาดนั้นแล้วเธอคงไม่กล้าให้ลูกเกิดมาในครอบครัวที่พ่อเขาเองยังไม่ต้องการหรอก "ค่ะ..ข้าวจะจำไว้ว่าคุณจะไม่ต้องการลูกที่เกิดมาจากผู้หญิงอย่างข้าว..แล้วก็จำคำพูดของคุณให้ดีๆด้วย" น้ำตาที่พยายามกลั้นมันไว้ได้ไหลลง เธอพยายามที่สุดแล้วแต่มันคงจะรับไม่ไหวเหมือนที่ตอนนี้เธอต้องมาทนรับคำพูดแสนดูถูกของสามีทางนิตินัยและพฤตินัยมามาดๆ ร่างบางของหญิงสาวสั่นเทาด้วยความกลัว เขาน่ากลัวอีกแล้ววันนี้เขาใจร้ายอีกแล้ว เขาใจร้ายกับเธอสักกี่ครั้งทำไมถึงยังไม่ชินอีก เขาคงเกลียดเธอมากสินะถึงได้ใจร้ายกับเธอเช่นนี้ขนาดเด็กในท้องของเธอคือสายเลือดของเขา เขายังเกลียดเรียกว่ามารหัวขน จำไว้นะเขาเกลียดเธอ เขาเกลียดเธอ บุษบาบัณ เขารักแฟนสาวของเขาเธอมันแค่ยัยใบ้ที่เขารังเกียจเข้าไส้วิวาห์ซาตาน สิริมาริน คำโปรย .......เมื่อการแต่งงานครั้งนี้เขาไม่ได้เต็มใจ เธอจึงยอมให้เขาตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงหน้าด้านและเป็นนางบำเรอให้เขาเชยชม เพื่อหวังว่าสักวันเขาจะเปิดใจ มาร์ค มาเทรอน หนุ่มลูกครึ่งไทย-อิตาลีเจ้าของบริษัท MTR กรุ๊ป ที่มีดีทั้งหน้าตาที่หล่อเหลา และฐานะที่ร่ำรวยไม่ว่าใครๆต่อใครก็อยากได้เขามาครอบครอง..แต่อยู่ๆมารดาก็สั่งให้เขาแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาเกลียดมาตั้งแต่เด็กๆเมื่อปฏิเสธไม่ได้เขาก็จะทำลายเธอให้แหลกคามือและยัดเยียดฐานะนางบำเรอที่เขาไว้ใช้ระบายความไคร่ ปลายฟ้า ปานอัปสร ศิริเจริญกูล หญิงสาวที่มองโลกในแง่ดีหน้าตาน่ารักเหมือนกับตุ๊กตาหน้าทะนุถนอมแต่ยกเว้นกับเขาชายหนุ่มผู้ใจร้ายที่เธอแอบหลงรักมาตั้งแต่เด็กๆและเฝ้ารอคอยเวลาที่เขากลับมาแต่วันที่เธอเฝ้าคอยก็มาถึงวันที่เธอกับเขาจะได้เข้าวิวาห์เธอยอมให้เขาทำร้ายและยอมรับฐานะนางบางเรอที่เขายัดเยียดด้วยความเต็มใจ รวี พรรณรวี กรภัควัฒน์ หญิงสาวสุดเซกซี่เป็นนางแบบแถวหน้าในเมืองไทยและต่างประเทศเธอเป็นคนรักของมาร์คแต่เธอดูเสียจะรักเงินของเขามากกว่าเธอไม่ยอมให้ผู้หญิงหน้าไหนมาแย่งเขาไปโดยเฉพาะปานอัปสรเธอพร้อมจะกำจัดคนทุกคนที่เขามาขัดขวางทางรักและเงินของเธอ นนท์ กวินทร์ ศุภวรรณสกุล หนุ่มหล่อเจ้าสำราญหุ้นส่วนสำคัญของบริษัทMTR กรุ๊ป หลงรักปานอัปสรตั้งแต่แรกพบถึงแม้ว่าเธอจะมีเจ้าของอยู่แล้วแต่เขาก็พร้อมจะแย่งชิงเธอและพร้อมจะปกป้องเธอไม่ให้ใครมาทำร้าย |