เรียงความ อาชีพในฝัน โปรแกรมเมอร์

อาชีพในฝันของฉัน

                                                   อาชีพวิศวกรโยธา

    ผมชื่อว่าทุกคนเกิดมาจะต้องมีความใฝ่ฝันแต่ละคนก็มีความฝันแตกต่างกันไป บางคนใฝ่ฝันว่าโตขึ้นจะเป็นหมอบ้างก็จะเป็นนักโปรแกรมเมอร์ ส่วนผมอยากเป็นวิศวกรโยธา เราทุกคนต่างมีสิทธิ์ใฝ่ฝันและทำให้มันเป็นจริงได้ถ้าเรามีกำลังใจจากคนรอบข้าง และแรงบันดาลใจที่จะทำให้ฝันเป็นจริง   อนาคตของผมผมอยากเป็นวิศวกรโยธา เพราะผมคิดว่าวิศวกรโยธาเป็นอาชีพที่มีเกียรติ์ มีศักดิ์ศรี เป็นอาชีพที่มีหน้าที่ คำนวณ ออกแบบ สร้างสรรค์ความเจริญก้าวหน้าให้แก่ประเทศ การประกอบอาชีพวิศวกรโยธาต้องมีความรับผิดชอบต่อความปลอดภัย ในชีวิตและทรัพย์ของประชาชนตลอดจนถึงสิ่งแวดล้อมและคุณภาพชีวิต ความไว้วางใจที่สาธารณะชนมอบให้แก่ผู้ประกอบวิชาชีพวิศวกรโยธาถือเป็นความศรัทธาที่มีปัญญาและแรงขับเคลื่อนให้ประเทศชาติพัฒนาก้าวหน้าต่อไปในอนาคต   ผมเชื่อว่าความใฝ่ฝันของแต่ละบุคคลไม่เหมือนกันแน่นอน และทุกคนมีสิทธิ์ที่จะทำให้มันเป็นจริงได้แน่นอนเพียงแต่ถ้าเราสู้ต่อไปและพยามฝึกฝนพัฒนาตัวเองอยู่เสมอตลอดเวลา เราก็ต้องตั้งใจให้มันเป็นจริงเพื่อที่จะให้พ่อแม่ ครอบครัว เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ครูบาอาจารย์ ภูมิใจในตัวเรา และเพื่อจะได้มีเงินใช้จ่าย เลี้ยงพ่อแม่ ครอบครัวของเรา อนาคตอยู่ที่เราจะกำหนดให้มันอยู่ในทิศทางใด *ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว*

เนื่องจากพยายามเขียนบทความใหม่แต่คิดอะไรไม่ค่อยออกและค่อนข้างขาดข้อมูลจึงหาอะไรมาลงไว้ก่อน

เรียงความนี้เป็นงานของวิชาการงานอาชีพ อาจารย์ให้เขียนเรียงความ ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้

อาชีพ... ในฝัน

พวกเราทุกคนนั้นล้วนมีความชอบเป็นของตนเอง เนื่องด้วยยุคสมัยปัจจุบันของมนุษย์ที่มีความเป็นเสรีนิยมมากขึ้น ยอมรับความเป็นปัจเจกมากขึ้น เราสามารถกำหนดชีวิตของเราได้ เด็กๆที่ค่อยๆเติบโตขึ้นมาในปัจจุบันนั้นจึงมักจะมีสิ่งที่เรียกว่า “ความฝัน” เป็นของตนเองและคิดว่าเมื่อตนเองเติบโตขึ้นไปนั้นจะสามารถทำให้ “ความฝัน” ของเราให้เป็นจริงได้ ซึ่งในที่นี้คืออาชีพที่จะอยู่กับตัวเขาจนถึงวัยชรา แต่ด้วยระบบการศึกษา, ค่านิยมของสังคมและอาจด้วยอายุที่มากขึ้น ซึ่งอาจจะทำให้ “ความฝัน” ของพวกเขาเหล่านั้นเปลี่ยนไปตามสิ่งที่เข้ามาในชีวิต ตัวผมนั้นซึ่งก็เป็นมนุษย์ธรรมดาทั่วไป จึงมี “ความฝัน” เป็นของตนเองเช่นกันและตัวผมก็ได้เปลี่ยนเส้นทางในระหว่างการเดินไปสู่ “ความฝัน” ของตัวเองเหมือนกับคนอื่นๆเช่นกัน

เริ่มแรกนั้นผมคิดจะเดินไปสายงานเกี่ยวกับ “คอมพิวเตอร์” ผมคิดแค่นี้จริงในสมัยผมยังวัยเยาว์ เพราะผมนั้นใช้ชีวิตกับอุปกรณ์นี้มากซะเหลือเกิน จนกระทั้งอายุมากขี้นอีกนิด จากหมอกที่พร่ามัวที่ว่าไม่รู้จะเป็นอะไรดีก็เริ่มชัดเจนยิ่งขึ้นว่าเราจะเป็น “โปรแกรมเมอร์” เนื่องจากเห็นว่าเป็นสิ่งที่ตอบสนองความต้องการของเราได้ และอาชีพนี้ก็คงเป็นที่ต้องการมากในศตวรรษที่ 21 ยุคที่ “คอมพิวเตอร์” เข้ามามีบทบาทมากขึ้น เส้นทางนี้ของผมก็เดินไปได้ด้วยดี จนถึงจุดเปลี่ยนผ่านที่ทำให้เส้นทางเดินของผมเปลี่ยนไป

ในช่วงมัธยมผมเริ่มคลุกคลีกับงานด้านสังคมศาสตร์มากขึ้น เช่น รัฐศาสตร์ ประวัติศาสตร์ หรือแม้แต่งานด้านศาสนา และวัฒนธรรมสมัยใหม่ ผมคลุกคลีกับงานจำพวกนี้ตั้งแต่อยู่ประถม แต่เมื่ออยู่มัธยมผมได้อ่านงานนี้มากขึ้น ด้วยตัวผมที่เริ่มคิดว่าตัวเองนั้นเริ่มถึงทางตันทางด้านการเขียนโปรแกรม มิได้หมายถึงผมศึกษาการเขียนโปรแกรมจนสามารถเขียนทุกภาษาแล้ว แต่ผมไม่มีเป้าหมายในการเขียนโปรแกรมอีกต่อไป ผมจึงหันมาสนใจสาขาวิชา รัฐศาสตร์ ด้วยปัญหาทางการเมืองที่รุมเร้าไทยมาหลายทศวรรษจนถึงปัจจุบัน ผมไม่คิดว่าจะเป็นเพียงแค่ความขัดแย้งทางด้านผลประโยชน์ ผมมองว่ามีสิ่งที่ลึกเข้าไปมากกว่านั้นถึงระดับความคิด วัฒนธรรมของเราเอง ดังนั้นผมจึงเลือกที่จะศึกษาในสาขา รัฐศาสตร์ เมื่ออยู่อุดมศึกษา เพื่อศึกษาค้นคว้าต่อไป สำหรับอาชีพในอนาคตนั้นผมยังไม่เลือกแน่ชัดนัก อาจจะเป็น “นัก(วิชาการ)รัฐศาสตร์, อาจจะทำงานบริษัทซักพักเพื่อหาทุนเรียนต่อก่อน หรืออีกทางเลือกคือพยายามเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยไปเลย

ในช่วงอายุประมาณ 15 นี้ผมมองว่าเป็นช่วงที่ยังไม่สายเกินไปที่จะมี “ความฝัน” และพยายามสร้างเส้นทางเดินของตน แต่ถ้าคุณไม่สร้างตอนนี้คุณอาจจะเสียเวลาไปกับสิ่งที่คุณมิได้ต้องการในชีวิตจริงๆ ผมอาจจะโชคดีที่ค้นพบทางที่ผมต้องการเดินไปต่ออย่างแท้จริง ทั้งในระดับอุดมศึกษาแล้วและแนวทางการประกอบอาชีพอย่างคร่าวๆแล้ว ผมจึงอยากกล่าวไว้ว่าคุณควรเริ่มมี “ความฝัน” ในอาชีพของคุณในอนาคตได้แล้ว แต่ถ้าคุณมี “ความฝัน” คุณจะสามารถเดินต่อไปข้างหน้าได้อย่างตรงไปตรงมา ไม่ออกนอกลู่นอกทาง และประสบความสำเร็จในชีวิต

จบครับ