จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี Show กฎหมายมหาชน (อังกฤษ: public law) คือ กฎหมายที่ว่าด้วยความสัมพันธ์ระหว่างปัจเจกบุคคลกับรัฐ หรือความสัมพันธ์ระหว่างปัจเจกบุคคลด้วยกันเองซึ่งเกี่ยวพันโดยตรงถึงสังคม[1] อาจแบ่งเป็นกฎหมายอาญา กฎหมายปกครอง กฎหมายภาษี กฎหมายอาญา และกฎหมายวิธีพิจารณาคดี[1] ส่วนกฎหมายที่ว่าเฉพาะด้วยความสัมพันธ์ระหว่างปัจเจกบุคคลด้วยกันนั้นเรียก กฎหมายเอกชน กฎหมายมหาชนนั้นว่าด้วยความสัมพันธ์ที่ไม่สมดุลและไม่เท่าเทียมกัน กล่าวคือ ฝ่ายหนึ่งมีสถานะสูงกว่าอีกฝ่ายหนึ่ง เช่น รัฐที่มีอำนาจกำหนดเกี่ยวกับสิทธิของปัจเจกบุคคล แต่ด้วยผลของหลักนิติธรรม การกำหนดดังกล่าวจะต้องเป็นไปภายในขอบเขตของกฎหมาย (secundum et intra legem) และรัฐจะต้องเคารพกฎหมาย ราษฎรที่ไม่พอใจคำวินิจฉัยของเจ้าหน้าที่ทางปกครองก็อาจร้องขอต่อศาลให้ทบทวนคำวินิจฉัยดังกล่าว การแบ่งแยกกฎหมายออกเป็นฝ่ายมหาชนและเอกชนนั้นย้อนหลังไปได้ถึงสมัยกฎหมายโรมัน ประเทศที่ใช้กฎหมายระบบซีวิลลอว์จัดการแบ่งแยกดังกล่าวมาตั้งแต่ต้นคริสต์ศตวรรษที่ 19 และนับแต่นั้น แนวคิดเรื่องการแบ่งแยกก็แพร่ไปสู่ประเทศคอมมอนลอว์ด้วย ขอบเขตของกฎหมายมหาชนกับกฎหมายเอกชนอาจทับซ้อนกันได้ในบางกรณี ทำให้มีความพยายามที่จะเสนอทฤษฎีเกี่ยวกับรากฐานของกฎหมายทั้งสองกลุ่มมาตลอด คำนิยาม[แก้]
อ้างอิง[แก้]
ดูเพิ่ม[แก้]
กฎหมายในข้อใดจัดเป็นกฎหมายเอกชนกฎหมายเอกชน คือกฎหมายที่กำหนดสิทธิหน้าที่และความเกี่ยวพันระหว่างเอกชนกับเอกชนด้วยกันในฐานะที่เท่าเทียมกัน กล่าวคือ เป็นกฎหมายที่คุ้มครองความเสมอภาคของบุคคลในเรื่องเกี่ยวกับการประกอบอาชีพและการดำรงชีวิต กฎหมายเอกชน แบ่งออกได้เป็น 2 ประเภทได้แก่ กฎหมายแพ่ง และกฎหมายพาณิชย์ 3.2.1 กฎหมายแพ่ง (Civil Law)
กฎหมายรัฐธรรมนูญ กฎหมายปกครอง จัดเป็นกฎหมายประเภทใดกฎหมายปกครองเป็นกฎหมายมหาชน กฎหมายมหาชนเป็นกฎหมายเกียวกับ นิติสัมพันธ์ระหว่างบุคคลกับหน่วยงานของรัฐ หรือ ระหว่างหน่วยงานของรัฐกับหน่วยงานของรัฐ ด้วยกันเอง ในฐานะทีหน่วยงานของรัฐมีอํานาจ เหนือบุคคล ฝ่ายปกครอง คือ อะไร? รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2550.
กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับเอกชนและบุคคลคือกฎหมายใด1. กฎหมายแพ่ง : เป็นกฎหมายที่กําหนดสิทธิ หน้าที่ ความสัมพันธ์ระหว่างเอกชน ได้แก่เรื่องของบุคคล หนี้ ทรัพย์สิน ครอบครัว มรดก
กฎหมายสารบัญญัติ มีอะไรบ้าง1.1 กฎหมายสารบัญญัติ(Substantive Law) หมายถึง กฎหมายที่กําหนดสิทธิหน้าที่ตลอดจนความรับผิดอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ ว่าทางแพ่งหรือทางอาญาแก่บุคคล เช่น ประมวลกฎหมายแพ่งและ พาณิชย์ ประมวลกฎหมายอาญา
|