งบประมาณสมดุล (โดยเฉพาะที่ของรัฐบาล ) เป็นงบประมาณในการที่รายได้จะเท่ากับค่าใช้จ่าย ดังนั้นจึงไม่มีการขาดดุลงบประมาณหรืองบประมาณเกินดุล (บัญชี "ยอดดุล") โดยทั่วไปก็เป็นงบประมาณที่มีการขาดดุลงบประมาณไม่มี แต่อาจจะมีการเกินดุลงบประมาณ [1]วนงบประมาณสมดุลงบประมาณที่ไม่จำเป็นต้องมีความสมดุลแบบปีต่อปี แต่จะมีความสมดุลในช่วงวัฏจักรเศรษฐกิจวิ่งเกินดุลในปีที่บูมและทำงานการขาดดุลในปีที่ผ่านมายันกับเหล่านี้หักล้างเมื่อเวลาผ่านไป
งบประมาณที่สมดุลและหัวข้อที่เกี่ยวข้องของการขาดดุลงบประมาณเป็นประเด็นถกเถียงในเศรษฐศาสตร์วิชาการและในการเมือง นักเศรษฐศาสตร์บางคนยืนยันว่าการย้ายจากการขาดดุลงบประมาณไปสู่งบประมาณสมดุลจะทำให้อัตราดอกเบี้ยลดลง[2]เพิ่มการลงทุน[2]ลดการขาดดุลการค้าและช่วยให้เศรษฐกิจเติบโตได้เร็วขึ้นในระยะยาว [2]นักเศรษฐศาสตร์คนอื่น ๆ โดยเฉพาะผู้ที่เกี่ยวข้องกับทฤษฎีการเงินสมัยใหม่ (MMT) มองข้ามความต้องการงบประมาณที่สมดุลระหว่างประเทศที่มีอำนาจในการออกสกุลเงินของตนเองและยืนยันว่าการใช้จ่ายของรัฐบาลช่วยเพิ่มผลผลิตนวัตกรรมและการประหยัดในภาคเอกชน ภาค. [3]
เศรษฐศาสตร์กระแสหลักส่วนใหญ่สนับสนุนงบประมาณที่สมดุลเป็นวัฏจักรการโต้แย้งจากมุมมองของเศรษฐศาสตร์เคนส์ที่ยอมให้การขาดดุลแตกต่างกันไปทำให้เศรษฐกิจมีตัวปรับเสถียรภาพอัตโนมัติ - การขาดดุลงบประมาณให้การกระตุ้นทางการคลังในช่วงเวลาที่ไม่เพียงพอในขณะที่การเกินงบประมาณทำให้เกิดความยับยั้งชั่งใจในช่วงเวลาที่เฟื่องฟู เศรษฐศาสตร์ของเคนส์ไม่สนับสนุนการกระตุ้นทางการคลังเมื่อหนี้ของรัฐบาลที่มีอยู่นั้นมีนัยสำคัญอยู่แล้ว
กระแสทางเลือกในกระแสหลักและสาขาของเศรษฐศาสตร์เฮเทอโรด็อกซ์โต้แย้งแตกต่างกันโดยบางคนโต้แย้งว่าการขาดดุลงบประมาณเป็นอันตรายเสมอและคนอื่น ๆ ก็โต้แย้งว่าการขาดดุลงบประมาณไม่เพียง แต่เป็นประโยชน์เท่านั้น แต่ยังจำเป็นด้วย
โรงเรียนซึ่งมักจะเถียงกับประสิทธิผลของการขาดดุลงบประมาณเป็นเครื่องมือในวงจรรวมถึงโรงเรียนน้ำจืดของเศรษฐศาสตร์กระแสหลักและเศรษฐศาสตร์นีโอคลาสสิมากขึ้นโดยทั่วไปและออสเตรียโรงเรียนเศรษฐศาสตร์ การขาดดุลงบประมาณที่มีการถกเถียงกันอยู่จะมีความจำเป็นโดยบางส่วนภายในเศรษฐศาสตร์การโพสต์ของเคนส์สะดุดตาchartalistโรงเรียน:
การขาดดุลที่มากขึ้นเพียงพอที่จะนำเงินออมกลับมาใช้ใหม่จากผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ (GDP) ที่เติบโตเกินกว่าที่จะนำกลับมาใช้ใหม่ได้โดยการลงทุนภาคเอกชนที่แสวงหาผลกำไรไม่ใช่ความบาปทางเศรษฐกิจ แต่ เป็นความจำเป็นทางเศรษฐกิจ [4]การขาดดุลงบประมาณสามารถคำนวณได้โดยการลบรายจ่ายตามแผนทั้งหมดออกจากงบประมาณที่มีอยู่ทั้งหมด จากนั้นจะแสดงการขาดดุลงบประมาณ (ความแตกต่างเชิงลบ) หรือการเกินดุลงบประมาณ (ความแตกต่างเชิงบวก)
สหรัฐ
ในสหรัฐอเมริกาขบวนการอนุรักษ์นิยมทางการคลังเชื่อว่างบประมาณที่สมดุลเป็นเป้าหมายสำคัญ ทุกรัฐที่ไม่ใช่เวอร์มอนต์มีการแก้ไขงบประมาณอย่างสมดุลโดยมีรูปแบบการห้ามการขาดดุลในขณะที่นักเตะชาวโอเรกอนห้ามการเกิน 2% ของรายได้ กฎหมายสิทธิผู้เสียภาษีของโคโลราโด (การแก้ไข TABOR) ยังห้ามการเกินดุลและกำหนดให้รัฐต้องคืนเงินให้กับผู้เสียภาษีในกรณีที่งบประมาณเกินดุล
สวีเดน
หลังจากการกู้ยืมเงินมากเกินไปทั้งในภาครัฐและเอกชนซึ่งนำไปสู่วิกฤตการธนาคารของสวีเดนในช่วงต้นทศวรรษ 1990และอยู่ภายใต้อิทธิพลจากชุดรายงานเกี่ยวกับความท้าทายด้านประชากรในอนาคตซึ่งเป็นฉันทามติทางการเมืองในวงกว้างที่พัฒนาขึ้นจากความรอบคอบทางการคลัง ในปี 2000 สิ่งนี้ได้รับการประดิษฐานในกฎหมายที่ระบุเป้าหมายของการเกินดุล 2% ตลอดวงจรธุรกิจเพื่อใช้ในการชำระหนี้สาธารณะและเพื่อสร้างความมั่นคงในอนาคตในระยะยาวสำหรับรัฐสวัสดิการที่เป็นที่รัก วันนี้เป้าหมายคือ 1% ในวงจรธุรกิจเนื่องจากเงินบำนาญหลังเกษียณไม่ถือเป็นรายจ่ายของรัฐบาลอีกต่อไป
ประเทศอังกฤษ
ในปี 2015 จอร์จออสบอร์ที่เสนาบดีกระทรวงการคลังประกาศว่าเขาตั้งใจที่จะดำเนินการตามกฎหมายโดยรัฐบาลจะต้องส่งมอบการเกินดุลงบประมาณหากเศรษฐกิจมีการเจริญเติบโต [5]นักวิชาการวิพากษ์วิจารณ์ข้อเสนอนี้กับศาสตราจารย์Ha-Joon Chang ของมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์โดยกล่าวว่าอธิการบดีกำลังมองข้ามความซับซ้อนของเศรษฐกิจในศตวรรษที่ 21 ที่เรียกร้องให้รัฐบาลยังคงยืดหยุ่นและตอบสนองต่อเหตุการณ์โลกที่เปลี่ยนแปลงไป [6]
ตั้งแต่ปี 1980 มีเพียงหกปีที่มีการส่งมอบงบประมาณส่วนเกินสองครั้งในขณะที่John Majorของพรรคอนุรักษ์นิยมดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีของ Exchequer ในปี 1988 และ 1989 และสี่ครั้งในขณะที่Gordon Brownของ Labour เป็น Chancellor ในปี 1998, 1999, 2000 และ 2001 [7]
เนื่องจากผลของตัวคูณจึงเป็นไปได้ที่จะเปลี่ยนอุปสงค์รวม (Y) เพื่อรักษางบประมาณที่สมดุล สมมติว่ารัฐบาลเพิ่มรายจ่าย (G) ทำให้สมดุลกับการเพิ่มขึ้นของภาษี (T) เนื่องจากรายได้เพียงส่วนหนึ่งที่นำไปจากครัวเรือนจะถูกใช้ไปจริง ๆ การเปลี่ยนแปลงของรายจ่ายเพื่อการบริโภคจะน้อยกว่าการเปลี่ยนแปลงของภาษี ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงสุทธิในการใช้จ่าย (การใช้จ่ายภาครัฐที่เพิ่มขึ้นและการใช้จ่ายเพื่อการบริโภคที่ลดลง) ณ จุดนี้จึงเป็นไปในเชิงบวกและการใช้จ่ายรอบที่สองและรอบต่อ ๆ ไปที่เกิดขึ้นก็เป็นไปในเชิงบวกเช่นกันซึ่งเป็นผลบวกสำหรับตัวคูณงบประมาณที่สมดุล โดยทั่วไปและในกรณีที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอัตราดอกเบี้ยและระดับราคาที่เกิดขึ้นการเปลี่ยนแปลงในงบประมาณที่สมดุลจะเปลี่ยนอุปสงค์โดยรวมเป็นจำนวนเงินที่เท่ากับการเปลี่ยนแปลงการใช้จ่าย ให้ฟังก์ชั่นการบริโภคเป็น
ค=ค0+ค1(ย-ที).{\ displaystyle C = c_ {0} + c_ {1} \ left (YT \ right)}สมการดุลยภาพของตลาดสินค้าคือ
ที่ฉันเป็นภายนอกทางกายภาพการลงทุนและ NX คือการส่งออกสุทธิ การใช้สมการแรกในสมการที่สองให้ผลลัพธ์ต่อไปนี้สำหรับ Y:
ย=11-ค1(ค0+ผม+ช+นX-ค1ที),{\ displaystyle Y = {\ frac {1} {1-c_ {1}}} \ left (c_ {0} + I + G + NX-c_ {1} T \ right),}และรับความแตกต่างของตัวแปรและการตั้งค่า Δผม=ΔนX=0{\ displaystyle \ Delta I = \ Delta NX = 0} และ Δที=Δช,{\ displaystyle \ Delta T = \ Delta G,} เรามี
Δย=11-ค1(Δช-ค1Δช)=Δช.{\ displaystyle \ Delta Y = {\ frac {1} {1-c_ {1}}} (\ Delta G-c_ {1} \ Delta G) = \ Delta G. }แล้วหารด้วย Δช{\ displaystyle \ Delta G} ให้ตัวคูณงบประมาณสมดุลเป็น
ΔยΔช|Δที=Δช=1.{\ displaystyle {\ frac {\ Delta Y} {\ Delta G}} \ vert _ {\ Delta T = \ Delta G} = 1.}สิ่งนี้มีชื่อว่าทฤษฎีบทฮาเวลโมซึ่งแสดงให้เห็นว่าตัวคูณงบประมาณที่สมดุลจะเพิ่มมูลค่าสูงสุดเมื่อการใช้จ่ายสาธารณะเพิ่มขึ้นΔช{\ displaystyle \ Delta G} สอดคล้องกับการเพิ่มขึ้นของการจัดเก็บภาษีที่เท่าเทียมกัน Δที{\ displaystyle \ Delta T}เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงการอยู่ในระดับที่สูงขึ้นของหนี้สาธารณะ การใช้จ่ายขาดดุลนั่นคือการเติบโตของการใช้จ่ายสาธารณะโดยไม่มีเงินเข้าสู่คลังของรัฐเป็นจำนวนเงินที่เท่าเทียมกันเป็นทางเลือกทางการเมืองที่มีประสิทธิภาพน้อยกว่าเสมอเพื่อเร่ง GNP
อย่างไรก็ตามงบประมาณที่สมดุลจะมีขนาดเล็กลงเมื่อส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในการเปลี่ยนแปลงอัตราดอกเบี้ยการใช้จ่ายเพื่อการลงทุนและความต้องการเงินและเมื่อการเปลี่ยนแปลงระดับราคาส่งผลต่อความต้องการเงิน