บทที่5 ก็บอกว่าไม่เลิกไง
14.00 น.
" อือ " ผมครางออกมาด้วยความรำคาญ
แสงแดดที่ส่องกระทบม่านเปลือกตา
ทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
แต่ก็มิวายคว้าร่างนุ่มนิ่มที่หลับอยู่เข้ามากอด
ผมกอดเธอจากด้านหลัง เธอยังหลับปุ๋ยไม่รู้เรื่อง
เลยแฮะว่าผมกำลังลวนลามเธออยู่
ผมไล้มือขึ้นไปวางที่หน้าอกของเธอแล้วบีบเบาๆ
และพรมจูบที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าของเธอ
อ่า รู้สึกดีชะมัดเลย ยัยนี่อะไรๆก็เต็มไม้เต็มมือไปหมด
เห็นตัวเล็กๆนึกว่าอย่างอื่นจะเล็กเหมือนตัวซะอีก
ผมกับแนนยังเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่
ผมไม่มีอารมณ์ลุกมาใส่เสื้อผ้าหรอกครับ แหม่ !
กว่าจะได้นอนก็เกือบตี 5 ผมรู้นะว่ามันหนัก
เกินไปสำหรับครั้งแรก แต่ผมห้ามตัวเองไม่ได้ไง
ผมรู้แค่ว่าหยุดไม่ได้ ยังไม่พอ ต้องการเธอตลอด
อีกทั้งก็ดูเธอพูดสิครับ ทำให้โมโหตลอด.ชึ่ย !
ใครบอกให้พูดว่าเกลียดตอนที่อยู่ใต้ร่างผมล่ะ
อีกทั้งยังพูดว่าจะเลิกอีก อารมณก็ขึ้นสิครัชชช
เหอะ ไม่เลิกเว้ย เพราะอะไรน่ะหรอ
เพราะผมติดใจร่างกายของเธอซะแล้วสิ
ยังไม่เบื่อ ใครก็ไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องของๆผม
ผมพลิกร่างกายของเธอหันหน้าเข้าหาตัวเอง
ตอนนี้กลายเป็นว่าเรา หนุนหมอนใบเดียวกัน
อยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันอีก แต่ทำไมผมต้องยิ้มด้วยวะ
อ่าส์ ลูกชายผมเริ่มแข็งตัวขึ้นอีกแล้วสิ โว๊ยยยย
ยัยตัวเล็กนี่ อันตรายจริงๆ
ผมเคลื่อนหน้าต่ำลงไปที่หน้าอกของเธอ
และก็เปิดปากครอบครองยอดอกของเธอไว้
ผมดูดเม้มราวกับเด็กกระหายนมแม่ก็ไม่ปาน
โว้ยยย ปวดหนึบไปหมดแล้ว
ถ้าผมลักหลับยัยนี่ จะเป็นไรรึเปล่านะ
" อื้อ " เสียงครางบ่งบอกถึงความรำคาญ
และเธอก็พยายามบือตาขึ้นมองผม
อ่า เสียวล่ะสิ ก็ดีจะได้ไม่ต้องลักหลับ
" พี่ไทป์ " เธอร้องเสียงดัง
สังสัยตกใจที่เราอยู่ในสภาพนี้
" ทำอะไร ปล่อยแนนเดี๋ยวนี้นะ จะไปอาบน้ำ "
ผมพลิกตัวเองขึ้นคร่อมยัยตัวเล็กนี่ทันที
อาบน้ำหรอ อาบด้วยกันก็ไม่เลวนะ
" เดี๋ยวรออาบพร้อมกัน " ผมพูดพร้อมกับ
ก้มหน้าลงไปสูดกลิ่นหอมที่คอของเธอ
โอ้ย ! อารมณ์มาขนาดนี้ ยังไงก็ไม่รอดครับ
" จะบ้าหรอ ลงไปเดี๋ยวนี้นะ หนัก "
ยัยนี่พูดพร้อมมองผมตาเขียว คิดว่ากลัวหรอ
" ทีเมื่อคืนไม่เห็นบ่นว่าหนัก " มีแต่คราง หึหึ
" หยุดพูดนะ คนบ้า " ใบหน้าเธอแดงระเรื่อ
เมื่อผมพูดถึงเรื่องเมื่อคืน เขิลน่ารักจังเลย
ผมก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากเธอแล้วผละออกมา
อย่างรวดเร็ว จูบแก้เขิน
" อุ้ย ! ทำบ้าอะไร "
" ไม่ได้ทำบ้า ทำลูก " ผมพูดติดตลก
" ปล่อย " โว๊ะ ! บอกแล้วว่าไงปล่อยไง
อยากเข้าแล้วครับ จะแตกแล้ว
" อื้อ " ผมก้มลงไปจูบปิดปากเธอทันที
มือของผมก็เคล้นคลึงหน้าอกเธอไปด้วย
ผมค่อยๆสอดแทรกลูกชายผมเข้าไป
ในร่างกายของเธอ อ่าส์ จะแตกแล้วโว๊ะ
แต่แตกตอนนี้ไม่ได้ เสียเชิงชายหมด
" อ่า พ...พี่ไทป์ " ผมขยับสะโพกตัวเอง
เข้าออกในร่างกายเธอรัวๆ และรวดเร็ว
อ่า รู้สึกดีชะมัดเลย ยัยนี่กะจะฆ่าผมตายเลยรึไง
End Type
17.30 น .
หลังจากที่อาบน้ำใส่เสื้อผ้าเสร็จ
ฉันก็ฝืนร่างกายตัวเองเดินออกมาจากห้องนอน
พี่ไทป์ต้องดูทีวีอยู่ด้านนอกแน่เลย
ทำไงดี ทำไงดี ฉันไม่อยากเจอเขาเลยตอนนี้
ฉันคอยแต่จะคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ใบหน้าฉัน
ก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที ใจของฉันเต้นแรง
ไม่ใช่แค่เมื่อคืนนะ ตื่นมาเขายังรังแกฉันอีก
แถมยังตามเข้าไปอาบน้ำให้ รังแกฉันในห้องน้ำอีก กว่าจะอาบน้ำเสร็จ ฉันนี่แทบสลบคาอกเขาเลย
ฉันเดินออกจากห้องนอน แต่ละก้าวที่เดิน
มันช่างลำบากนัก มันเจ็บหน่วงที่ใจกลาง
ร่างกาย พอเดินมาถึงด้านนอก
อา ไม่อยู่แฮะ ดีเลย
ฉันรีบฝืนร่างกายตัวเองลงมาจากคอนโด
แล้วเดินเข้าร้านขายยาทันที
กริ๊ก
" รับอะไรดีคะ คุณลูกค้า " ฉันไม่รู้จะบอกยังไง
มันพูดไม่ออก อายจนจะมุดดินหนีอยู่แล้ว
" เอ่อ...คะ...คือ คือว่า ... " ฉันพูดไม่ออกเลย
เภสัชกรจ้องหน้าฉันอย่างรอคำตอบ
ฉันหลับตา กลั้นใจ ต้องพูดออกไปให้ได้
" ขอยาคุมฉุกเฉินค่ะ " พูดออกมาจนได้
เฮ้อ ! โล่งอก
" อ๋อ รอสักครู่นะคะ "
"หมอแนะนำนะคะ ยาคุมฉุกเฉินมันอันตราย หมอแนะนำให้กินแบบรายเดือน หรือไม่ก็ให้ผู้ชายป้องกันเองจะดีกว่า "
ฉันได้แต่พยักหน้ารับ
" ได้แล้วค่ะ กินตามที่หมอแนะนำเลยนะคะ "
ฉันรีบจ่ายเงินและกลับขึ้นห้องทันที
แกร๊ก
พอเปิดประตูเข้าห้องเท่านั้นแหละ
ฉันก็พบกับแววตาดุๆ ของคนที่ฉัน
ไม่อยากจะเจอหน้ามากที่สุด ณ ตอนนี้
ทำไงดี โฮฮฮฮฮ
" ไปไหนมา " เขาถามพลางหรี่ตามองฉันไปด้วย
ฉันอึกอักจะพูดกับเขายังไงดี ไม่กล้าสบตาเลย
" ถามทำไมไม่ตอบ " เขาตะโกนขึ้น
ฉันสะดุ้ง ตกใจนะไอ้บ้านิ
" แล้วใส่ชุดอะไร สั้นจนจะเห็นกางเกงในอยู่แล้ว เสื้อก็บาง เห็นไส้เห็นพุงหมดแล้ว คอยดูนะฉันจะเก็บชุดพวกนี้ทิ้งให้หมด "
เขาร่ายยาวออกมา ฉันได้แต่ก้มหน้ายอมรับชะตากรรม
" ปะ...ไป..ธ..ธุระมา " เขาหรี่ตามองอย่างจับผิด
"ธุระของเธอ คงไม่ใช่แต่งตัวแบบนี้ไปอ่อยผู้ชายหรอกนะ " . ปากเสีย
" ปะ..เปล่า แค่ลงไปซื้อของข้างล่าง "
" .แล้วไป อย่าให้ฉันรู้นะว่าเธอนัดเจอผู้ชาย "
" จะบ้าหรอ "
" มากินข้าวสิ " อ่อ ที่ฉันไม่เจอเขาเมื่อกี้นะ
เขาคงออกไปซื้อข้าวมาสินะ ดีเลย
กำลังหิว ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย ตั้งแต่เมื่อวาน
ฉันพยักหน้ารับ แล้วเดินไปนั่งลงที่โต๊ะกินข้าว
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารทำไมมันแปลกๆอย่างนี้นะ
ก็พี่ไทป์เอาแต่จ้องมองฉันตลอดเวลา
จนฉันไม่กล้าที่จะตักข้าวเข้าปากเลย แต่ฉันต้องกิน
หิวจะตายอยู่แล้ว !
พอกินข้าวเสร็จ ฉันก็รีบแกะยาคุมฉุกเฉินออกมากินทันที
" ทำอะไร " ไอ้บ้านิ มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง
ฉันสะดุ้งเพราะตกใจ แทบสำลักน้ำออกมาเลย
" ป..เปล่าค่ะ " ฉันตอบตะกุกตะกัก
" ไหน ซ่อนอะไรไว้ด้านหลัง เบอร์ผู้ชายหรอ "
ทำไมปากเสียแบบนี้นะ พี่ไทป์คว้ายาคุมที่ฉันซ่อนไว้
ไปดู ฉันพยายามยื้อแย่งกับเขา เขาชูแผงยาขึ้นจนสุดแขน ฉันกระโดดคว้าเอาแต่ก็ไม่ถึง เขาสูงจะตาย ดูฉันสิ สูงแค่หน้าอกเขาเอง
" ยาคุมฉุกเฉิน กินทำไมเตี้ย ! " เขาถามด้วยแววตาดุดุ
" ไม่อยากท้อง เมื่อคืนพี่ไม่ป้องกัน " แถมยังหลั่งในอีกต่างหาก ฉันพูดต่อในใจ หน้าฉันจะแดงมั่ยอ่ะ
" คราวหลังไม่ต้องกินแล้ว เดี๋ยวฉันจะใส่ถุงยางเอง "
" เอะ ! หรือว่าจะไม่ใส่ หรือเราจะมีเจ้าตัวเล็กดี " กรี๊ดดดดดดด พูดออกมาได้ยังไง ฉันได้แต่กรีดร้องในใจ
" ไม่ค่ะ มันจะไม่มีคราวหลัง แค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว "
" "
" พี่ไม่ได้ฟังที่ฉันพูดหรอ ฉันจะเลิก "
" แต่ฉันไม่เลิก ทำไม อยากไปซบอกไอ้แวนน์มากงั้นสิ " เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่โมโห โมโหอะไร ฉันทำอะไรให้โมโหงั้นหรอ
" ทำไมไม่เลิกล่ะ ทุกวันเห็นอยากไล่ไปไกลๆตลอดนิ " ฉันตอบกลับอย่างใจดีสู้เสือ ใครก็รู้เวลาเขาโมโห เขาน่ากลัวขนาดไหนไหน ขนาดเพื่อนเขาเองยังกลัวเลย นับประสาอะไรกับฉันล่ะ
" " เขาไม่พูดอะไร หึ แก้ตัวไม่ได้ล่ะสิ
" ถ้าพี่ไม่เลิก ฉันจะหนีพี่ไป หนีจนพี่ตามไม่เจอ "
" เอาสิ ถ้าคิดว่าหนีฉันพ้น " ใช่ ฉันพูดไปงั้นแหละ ฉันหนีเขาไม่พ้นหรอก เขามันพระเจ้านิ
" ยอมรับซะเถอะ เธอไปไหนไม่รอดหรอก เธอต้องอยู่แทบเท้าฉันนี่แหละ คุณเมีย ! "
เพลี๊ยะ !
หืมมมมม เสียงอะไร
พระเอกนี่มันยังไงนะ พอนางเอกถอย มันก็ตาม
ปากแข็งอยู่นั่นแหละ อาการแบบนี้มีอยู่อย่างเดียว
ถ้าชอบ #เม้น .#โหวต #ถูกใจให้เค้าด้วยนะ
1คอมเม้น=1กำลังใจค่ะ เจอกันตอนหน้า
มีดราม่าให้ด่าพระเอก แอบสปอยนิดนึง