นักเรียนประถม ส่วนใหญ่ชอบพูดคุยจึงมักจะไม่เป็นปัญหาเมื่อคุณถามคำถามที่คุณจะมีมือจำนวนมากขึ้นไปในอากาศ อย่างไรก็ตามกิจกรรมส่วนใหญ่ในห้องเรียนประถมจะมีครูเป็นผู้กำกับซึ่งหมายความว่าครูจะพูดเป็นส่วนใหญ่ ในขณะที่วิธีการสอนแบบดั้งเดิมนี้เป็นสิ่งสำคัญในห้องเรียนมานานหลายสิบปี แต่ครูในปัจจุบันพยายามหลีกเลี่ยงวิธีการเหล่านี้และทำกิจกรรมที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญมากขึ้น ต่อไปนี้เป็นคำแนะนำและกลยุทธ์บางประการเพื่อให้นักเรียนพูดมากขึ้นและคุณพูดน้อยลง
ให้เวลานักเรียนคิด
เมื่อคุณถามคำถามอย่าคาดหวังคำตอบในทันที ให้เวลานักเรียนรวบรวมความคิดและคิดถึงคำตอบของพวกเขา นักเรียนยังสามารถเขียนความคิดของพวกเขาลงในโปรแกรมจัดกราฟิกหรือใช้วิธีการเรียนรู้แบบร่วมมือร่วมคิดร่วมกันเพื่ออภิปรายความคิดของพวกเขาและรับฟังความคิดเห็นของเพื่อน บางครั้งสิ่งที่คุณต้องทำเพื่อให้นักเรียนพูดมากขึ้นก็เพียงแค่ปล่อยให้มันเงียบสักครู่เพื่อให้พวกเขาคิดได้
ใช้กลยุทธ์การเรียนรู้ที่ใช้งานอยู่
กลยุทธ์การเรียนรู้แบบแอคทีฟเช่นที่กล่าวไว้ข้างต้นเป็นวิธีที่ดีในการทำให้นักเรียนพูดคุยกันในชั้นเรียนมากขึ้น กลุ่มการเรียนรู้แบบร่วมมือเปิดโอกาสให้นักเรียนได้ทำงานร่วมกันกับเพื่อนและอภิปรายสิ่งที่พวกเขากำลังเรียนรู้แทนที่จะต้องจดบันทึกและฟังการบรรยายของครู ลองใช้วิธีการต่อจิ๊กซอว์ที่นักเรียนแต่ละคนต้องรับผิดชอบในการเรียนรู้ส่วนหนึ่งของงาน แต่ต้องพูดคุยถึงสิ่งที่เรียนรู้ในกลุ่มของตน เทคนิคอื่น ๆ ที่มีrobin ปัดหัวเลขและทีมคู่เดี่ยว
ใช้ภาษากายทางยุทธวิธี
ลองนึกถึงวิธีที่นักเรียนเห็นคุณเมื่อคุณอยู่ต่อหน้าพวกเขา ภาษากายของคุณจะเป็นตัวกำหนดความสะดวกสบายของนักเรียนและระยะเวลาที่พวกเขาจะพูดคุย ตรวจสอบให้แน่ใจว่าคุณกำลังมองไปที่พวกเขาเมื่อพวกเขาพูดและไม่ได้พับแขนของคุณ พยักหน้าเมื่อคุณเห็นด้วยและอย่าขัดจังหวะ
คิดถึงคำถามของคุณ
ใช้เวลาในการตั้งคำถามที่คุณถามนักเรียน หากคุณมักจะถามคำถามเกี่ยวกับวาทศิลป์หรือใช่หรือไม่ใช่คำถามคุณจะคาดหวังให้นักเรียนพูดมากขึ้นได้อย่างไร ลองให้นักเรียนอภิปรายปัญหา ตั้งคำถามเพื่อที่นักเรียนจะต้องเลือกข้าง แบ่งนักเรียนออกเป็นสองทีมและให้พวกเขาอภิปรายและอภิปรายมุมมองของพวกเขา
แทนที่จะบอกให้นักเรียนดูคำตอบเพราะอาจไม่ถูกต้องให้ลองถามพวกเขาว่าพวกเขาได้รับคำตอบมาอย่างไร สิ่งนี้ไม่เพียง แต่จะทำให้พวกเขามีโอกาสแก้ไขตัวเองและรู้ว่าพวกเขาทำอะไรผิด แต่ยังเปิดโอกาสให้พวกเขาได้พูดคุยกับคุณอีกด้วย
สร้างฟอรัมที่นำโดยนักเรียน
แบ่งปันอำนาจของคุณโดยให้นักเรียนตั้งคำถาม ถามนักเรียนว่าพวกเขาต้องการเรียนรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องที่คุณกำลังสอนจากนั้นขอให้พวกเขาส่งคำถามสองสามข้อสำหรับการอภิปรายในชั้นเรียน เมื่อคุณมีฟอรัมที่นำโดยนักเรียนนักเรียนจะรู้สึกเป็นอิสระในการพูดคุยและอภิปรายเพราะคำถามนั้นมาจากตัวเองและเพื่อนร่วมงาน
ทั้งหมดก็เป็นเทคนิค วิธีลดความตื่นเต้น เมื่อต้องออกไปพูดหน้าชั้นเรียน ที่จะช่วยให้เรานั้นลดอาการตื่นเต้นเมื่อเรานั้นออกไปพูดหรือนำเสนองานหน้าห้องเรียน ที่น่าลองไปทำกันดู เพื่อช่วยเสริมและเพิ่มความมั่นใจให้ดียิ่งขึ้นวิกิฮาวเป็น "wiki" ซึ่งหมายความว่าบทความหลายๆ บทความของเรานั้นเป็นการร่วมมือกันเขียนของผู้เขียนหลายคน ในการเขียนบทความชิ้นนี้ ผู้คน 112 คน ซึ่งบางคนไม่ขอเปิดเผยตัว ได้ร่วมกันเขียนและปรับปรุงเนื้อหาของบทความอย่างต่อเนื่อง
บทความนี้ถูกเข้าชม 72,184 ครั้ง
กลอสโซโฟเบีย (Glossophobia) คืออาการกลัวการพูดในที่ชุมชนซึ่งมีผลกระทบต่อคน 3 ใน 4 คน สถิติที่น่าตกใจนี้ทั้งน่าแปลกใจและน่าหวั่นใจ เนื่องจากอาชีพส่วนมากต้องการคุณสมบัติในการพูด บทความนี้จะแสดงให้เห็นวิธีการนำเสนองานเพื่อที่คุณจะได้ไม่ต้องกลัวอีกต่อไป
เขียนกระดาษโน้ตหรือกระดาษดัชนี. เขียนความคิดหลักๆ ลงในกระดาษดัชนี ไม่ต้องเขียนรายละเอียด ไม่อย่างนั้นจะต้องติดอยู่กับชะตากรรมของการก้มมองแล้วจ้องไปที่กระดาษโน้ตขณะอ่านมันไปด้วย ใส่ข้อเท็จจริงตลกๆ คำถามที่จะให้ผู้คนมีส่วนร่วม และกิจกรรมที่เชื้อเชิญให้ผู้คนมีส่วนร่วมลงในกระดาษเพื่อจะเอามาแบ่งปันหน้าชั้นเรียน
- เขียนคำหลักหรือความคิดหลัก ถ้าคุณจำเป็นต้องดูกระดาษดัชนี คุณก็จะแค่มองลงไปปราดเดียวเพื่อข้อมูล ไม่ใช่อ่านทุกคำที่เขียน
- ส่วนมากแล้ว การใส่ข้อมูลลงไปในกระดาษดัชนีจะช่วยให้คุณจำข้อมูลได้ ต่อให้คุณไม่จำเป็นต้องมีกระดาษโน้ตก็ได้ แต่มันก็ปลอดภัยกว่าถ้าจะมีไว้ เผื่อคุณลืมว่าจะต้องพูดอะไร
ฝึกซ้อม. ในการนำเสนอส่วนมาก มันชัดเจนเลยว่าใครซ้อมมาหรือใครไม่ได้ซ้อม ฝึกกับสิ่งที่คุณจะพูดและจะพูดมันยังไง คุณจะมั่นใจมากขึ้นเมื่อต้องออกไปนำเสนอจริง และคุณจะลดการพูดคำว่า “แบบ” และ “เอ่อ” ได้มาก ไม่เหมือนคนที่พยายามจะออกไป “ขายผ้าเอาหน้ารอด”
- เวลาจะซ้อมนำเสนองานให้ซ้อมต่อหน้าคนในครอบครัว เพื่อน หรือหน้ากระจก อาจจะดีกว่าถ้าซ้อมต่อหน้าเพื่อนที่รู้จักกันดี เพราะจะช่วยให้คุณได้จำลองความรู้สึกตอนที่อยู่หน้าชั้นเรียน
- ขอผลตอบรับจากเพื่อนเมื่อนำเสนอเสร็จแล้ว การนำเสนอยาวไปหรือเปล่า การสบตากับผู้ฟังของคุณเป็นอย่างไรบ้าง คุณตะกุกตะกักบ้างไหม คุณอธิบายทุกประเด็นได้กระจ่างหรือเปล่า
- ทำการวิจารณ์การซ้อมนำเสนองาน ท้าทายตัวเองเพื่อให้ทำในสิ่งที่คุณคิดว่าจะพัฒนามันต่อไปได้ระหว่างการนำเสนอจริง เมื่อถึงเวลาที่ต้องออกไปเจอของจริง คุณจะรู้สึกมั่นใจว่าคุณได้พยายามมากเป็นพิเศษต่อสิ่งที่ยากที่สุดสำหรับตนเองแล้ว
หาข้อมูล. เพื่อที่จะมีการนำเสนอที่ผู้คนสนใจ คุณจำเป็นจะต้องรู้ว่าตัวเองกำลังพูดถึงอะไรอยู่ คุณไม่จำเป็นต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญ หรืออ่านหนังสือทุกเล่มหรือเว็บไซต์ทุกเว็บที่เขียนเกี่ยวกับหัวข้อของคุณ แต่คุณควรจะสามารถตอบคำถามทุกคำถามที่อาจารย์และเพื่อนร่วมชั้นอาจจะถามคุณได้
- หาข้อความอ้างอิงจากแหล่งข้อมูลที่เชื่อถือได้ ข้อความอ้างอิงจะทำให้การนำเสนอดีมากที่สุด ใช้สิ่งที่คนฉลาดทั้งหลายเคยพูดเอาไว้มาใส่ในงานนำเสนอไม่ได้ทำให้คุณดูฉลาดขึ้นเท่านั้น แต่ยังแสดงให้อาจารย์เห็นด้วยว่าคุณใช้เวลาไปกับการคิดถึงสิ่งที่คนอื่นได้พูดเอาไว้ด้วย
- ดูให้แน่ใจว่าแหล่งข้อมูลของคุณเชื่อถือได้ ไม่มีอะไรจะทำลายความมั่นใจของคุณได้เท่ากับข้อเท็จจริงที่กลายเป็นเพียงข้อเท็จที่ไม่จริง อย่าเชื่อข้อมูลที่เอามาจากในอินเทอร์เน็ตเสมอไป
ยิ้มไปที่ผู้ฟัง. เมื่อถึงเวลานำเสนอ ไม่มีอะไรที่จะดึงความสนใจของผู้ฟังมาได้มากเท่ากับการยิ้มตามธรรมเนียม ทำตัวให้มีความสุข คุณกำลังจะสอนสิ่งที่คนทั้งชั้นเรียนไม่เคยรู้มาก่อน
- งานวิจัยเผยว่าการยิ้มเป็นสิ่งที่ติดต่อได้ ซึ่งหมายความว่าเมื่อคุณยิ้ม ก็จะเป็นการยากต่อทุกคนที่จะ“ไม่”ยิ้ม ดังนั้นถ้าคุณอยากจะให้งานนำเสนอของคุณดำเนินไปอย่างไม่ต้องเจอกับอุปสรรคก็บังคับตัวเองให้ยิ้มเข้าไว้ สิ่งนั้นจะทำให้ทุกคนยิ้ม และรอยยิ้มของคนเหล่านั้นก็อาจจะทำให้คุณยิ้มขึ้นมาจริงๆ ก็ได้
รู้สึกมั่นใจในงานที่คุณจะนำเสนอ. เมื่อคุณจะนำเสนองานให้กับคนในชั้นเรียน โดยเฉพาะเมื่ออาจารย์ยกให้คุณทำหน้าที่ของเขาสักพักหนึ่ง มันก็เป็นงานของคุณที่จะต้องทำให้แน่ใจว่าทุกคนเข้าใจสิ่งที่คุณพยายามจะบอกพวกเขา ดูให้แน่ใจว่าคุณให้ความสนใจกับวิธีที่อาจารย์สอนก่อนที่คุณจะนำเสนองานเพราะอาจารย์ก็คือผู้เชี่ยวชาญในการนำเสนอ
- จินตนาการให้เห็นความสำเร็จในช่วงก่อน, ระหว่าง, และหลังการนำเสนองาน ถ่อมตัวกับสิ่งที่คุณทำ ไม่มีประโยชน์ที่จะโอหัง แต่ให้จินตนาการถึงการนำเสนอที่ประสบความสำเร็จตลอดเวลา อย่าให้ความคิดเรื่องความล้มเหลวเข้ามาในหัวคุณได้
- ในหลายๆ ทาง ความมั่นใจของคุณก็สำคัญพอๆ กับข้อมูลที่คุณกำลังนำส่ง คุณไม่อยากจะเผยแพร่ข้อมูลผิดๆ หรือพูดข้ามในสิ่งที่อุตส่าห์ค้นคว้ามาก็จริง แต่สิ่งที่จะทำให้คุณได้รับคะแนนเพิ่มและเป็นสิ่งที่เพื่อนๆ จะเข้าใจด้วยนั้นคือระดับความมั่นใจของคุณต่างหาก ถ้าคุณมีความมั่นใจ คุณจะแลกเปลี่ยนความคิดกับเพื่อนร่วมชั้นได้ดีกว่า
- ถ้าคุณต้องการเพิ่มความมั่นใจ ให้คิดในภาพรวม หลังจาก 10 หรือ 15 นาที การนำเสนอของคุณจะเสร็จสิ้นลง อะไรที่จะเป็นผลจากการนำเสนอของคุณในระยะยาว อาจจะไม่มากก็ได้ พยายามทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ถ้าคุณเริ่มประหม่า ย้ำกับตัวเองว่ามันยังมีช่วงเวลาที่สำคัญกว่านี้ในชีวิตคุณที่กำลังจะมา
สบตา. ไม่มีอะไรที่จะน่าเบื่อไปกว่าการฟังคนนำเสนอที่เอาแต่ก้มมองพื้นหรือโพยกระดาษ ทำตัวสบายๆ ผู้ฟังของคุณก็คือเพื่อนๆ ที่คุณคุยอยู่ด้วยตลอดนั่นแหละ พูดแบบเดียวกับที่คุณคุยกันปกติได้เช่นกัน
- ตั้งเป้าว่าต้องมองไปที่ทุกคนในห้องเรียนอย่างน้อยหนึ่งครั้ง ด้วยวิธีนี้ ทุกคนจะรู้สึกว่าคุณเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขา บวกกับตัวคุณเองก็จะดูเหมือนว่าเข้าใจสิ่งที่ตัวเองพูดอย่างดีด้วย
จงแน่ใจว่าคุณมีการเปลี่ยนเสียงสูงต่ำ. เป้าหมายคือมีส่วนร่วมกับคนฟัง ไม่ใช่ทำให้พวกเขาง่วงนอน มีสีสันเวลาพูดถึงหัวข้อของคุณ พูดราวกับว่ามันเป็นสิ่งที่น่าสนใจที่สุดในโลก เพื่อนร่วมชั้นของคุณจะขอบคุณคุณในเรื่องนี้เลยล่ะ
- การเปลี่ยนเสียงสูงต่ำก็คือการขยับเสียงขึ้นลงที่ดีเจในรายการวิทยุใช้กันเวลาพูด คือการใช้เสียงสูงของคุณเวลาที่มันมีเรื่องน่าตื่นเต้น คุณไม่จำเป็นจะต้องทำเสียงเหมือนกับว่าคุณเพิ่งไปเจอสิงโตมา แต่คุณก็ไม่จำเป็นต้องทำเสียงเหมือนว่าคุณเพิ่งได้เจอกระรอกตัวน้อยด้วยเช่นกัน แค่เปลี่ยนโทนเสียงบ้างให้การนำเสนอน่าสนใจขึ้น
ใช้การขยับมือ. ขยับมือของคุณไปด้วยเมื่อคุณพูด ใช้มือทั้งสองเพื่อเน้นประเด็นและทำให้คนฟังรู้สึกสนใจ มันจะนำพาพลังงานจากความประหม่าของคุณไปอยู่ถูกที่ถูกทาง
มีการลงท้ายที่ดี. คุณอาจจะเคยได้ยินการลงท้ายการนำเสนองานด้วยอะไรประมาณว่า “อืม... แค่นี้แหละ” การปิดท้ายของคุณเป็นความประทับใจสุดท้ายของผู้ฟัง รวมถึงอาจารย์ของคุณด้วย ทำให้มันน่าตื่นเต้นด้วยการแนะนำสถิติสุดท้ายหรืออะไรสักอย่างที่สร้างสรรค์ในตอนจบ การลงท้ายของคุณจะเป็นอะไรก็ได้ที่ทำให้คนฟังรู้ว่าคุณนำเสนอจบแล้ว
- เล่าเรื่อง บางทีอาจเป็นเรื่องส่วนตัว เรื่องเล่าจะดีมากสำหรับการนำเสนองานวิชาประวัติศาสตร์หรือภาษาอังกฤษ บางทีคุณอาจจะสามารถโยงงานที่คุณนำเสนอกับเกร็ดประวัติของคนดังในประวัติศาสตร์ด้วยก็ได้
- ถามคำถามที่กระตุ้นให้คิด การจบด้วยคำถามเป็นหนทางที่ดีที่จะทำให้ผู้ฟังนึกถึงการนำเสนอของคุณเองในทางที่น่าสนใจ คุณมีการปิดท้ายแบบที่คุณอยากจะให้เป็นหรือเปล่า
เดินกลับมาพร้อมกับรอยยิ้ม. รู้ไว้ว่าคุณเพิ่งจะเอาชนะการนำเสนอของคุณมาหมาดๆ และคุณเพิ่งทำในสิ่งที่คนหลายคนไม่สามารถที่จะทำได้ อย่ารู้สึกผิดหวังหากคุณไม่ได้รับเสียงปรบมือ มั่นใจเข้าไว้
การพูดหน้าชั้นเรียนควรปฏิบัติอย่างไร
ความมั่นใจต้องมาจากความพร้อมในสิ่งที่เราจะพูด การที่ยืนต่อหน้าคนอื่น โดยไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยว่าจะพูดอะไร อาการตื่นเต้นหรือประหม่าย่อมเกิดขึ้นอย่างแน่นอน 2. ฝึกซ้อมหน้ากระจก เทคนิคลดความตื่นเต้นตอนพูดหน้าชั้นเรียน แนะนำให้ฝึกซ้อมพูดหน้ากระจกฝึกบ่อยๆ พูดช้าๆ กำลังพอดี ไม่รีบหรือพูดช้าเกินไป 3. หาจุดพักสายตาการพูดหน้าชั้นเรียนคืออะไร
การพูดอีกรูปแบบหนึ่งที่นักเรียนจะต้องพบคือ การพูดรายงานหน้าชั้นเรียน ซึ่งเป็นประสบการณ์ตรงที่แต่ละคนจะได้รับ เพื่อให้เกิดทักษะการพูดที่ดี และยังนำไปใช้ต่อยอดในการทำงานได้อีกด้วย โดยเฉพาะอาชีพที่ต้องใช้ทักษะการพูด และการอ่านออกเสียงเป็นหลัก เช่น ผู้ประกาศข่าว นักพูด พิธีกร ตลอดจนนักการทูต เป็นต้นเราควรเตรียมตัวอย่างไรก่อนออกมาพูดหน้าชั้นเรียน
1. มีการแนะนำตัว และเปิดเรื่องบอกให้ผู้ฟังทราบว่าจะพูดเรื่องอะไร 2. ใช้ภาษาที่ทำให้ผู้ฟังเข้าใจชัดเจน จังหวะ วรรคตอน การพูด เสียงในการพูดไม่ค่อยเกินไป 3. บุคลิกท่าทางในการพูด มีความมั่นใจ การใช้น้ำเสียงนุ่มนวล รักษาเวลาในการพูด 4. มีมารยาทในการพูด ใช้ภาษาสุภาพ ไม่แสดงกิริยาที่ไม่เหมาะสม โกรธเคืองหรือดูหมิ่นผู้ฟังการนำเสนองานหน้าชั้นเรียนแบบกลุ่มมีประโยชน์อย่างไร
การนำเสนอแบบกลุ่มย่อยแบบนี้จะช่วยให้นักเรียนที่นำเสนอสามารถอธิบายข้อมูลได้อย่างเป็นกันเองมากขึ้นกับเพื่อน และเพื่อนยังสามารถถามข้อมูลได้โดยไม่ต้องกังวล รวมถึงช่วยให้ครูเข้าถึงนักเรียนได้มากขึ้นจากการร่วมฟังบรรยายทีละกลุ่ม