"ใครจะกล้าทำอะไรลูกสาวคนดีของแม่ได้ครับหรือไม่ก็คงเหนื่อยที่ต้องมาสร้างภาพตื่นเช้าทำกับข้าวทุกวันมั่ง ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ" เขาพูดอย่างไม่แยแส
"ฟรานแกไม่คิดจะสนใจใยดีหน่อยเหรอ นั้นมันเมียแกนะ" ดาเนียลพูดขึ้นเสียงดัง
คงจะตื่นอยู่หรอก เมื่อคืนกว่าเขาจะปล่อยนอนก็ปาไปตีเท่าไหร่แล้ว
"ป้านิ่มช่วยไปดูหนูข้าวบนห้องทีซิ"
"ได้ค่ะคุณผู้หญิง"
เสียงร้องหลงดังขึ้นมาจากห้องข้างบน เมื่อเปิดมาพบร่างน้อยนอนขดตัวอยู่บนโซฟายาว
สภาพห้องราวกับผ่านศึกสงครามเสื้อผ้ากระจัดกระจาย ป้านิ่มเก็บเสื้อผ้าเข้าที่เก็บของก่อนจะเรียกคุณผู้หญิงของบ้านขึ้นมาดูลูกสะใภ้
"คุณผู้หญิง คุณข้าวไม่สบายค่ะตัวร้อนจี๋เลย"
"ตายแล้ว ไปหาผ้ามาเช็ดตัวก่อนเร็วถ้ายังไม่ดีก็ไปตามหมอมา" คุณหญิงรวีวรรณร้อนรน
"ค่ะๆ"
ทำไมตาฟรานถึงร้ายได้ขนาดนี้ จะว่าไปแล้วไม่ใช้ว่าเธอกับดาเนียลไม่ได้ให้ความรัก มันตรงกันข้ามทั้งๆที่โจเซฟน้องชายช่างอ่อนโยนต่างจากคนเป็นพี่
"อุ้มหนูข้าวไปนอนบนเตียงที"
คุณหญิงรวีวรรณนั่งข้างเตียงลูบศีรษะคนป่วยอย่างเบามือ ยิ่งเห็นว่าลูกชายตัวดีทำอะไรกับลูกสะใภ้คนโปรดก็อยากเปลี่ยนความคิดจับคู่ทั้งสองคน ผู้หญิงร่างบางอย่างข้าวหอมต้องมาทนอยู่กับฟรานซิสแรกๆทั้งเธอและสามีคิดว่าสองคนอยู่ด้วยกันนานๆคงจะรักกันเอง เห็นลูกชายทำงามหน้ากับลูกสาวเพื่อนก็อดสงสารไม่ได้
ผ่านไปเกือบชั่วโมงหลังจากทานข้าวและเช็ดตัว ข้าวหอมค่อยๆลืมนามองรอบๆ อาการสะลืมสะลือเนื่องจสกกินยาลดไข้ทำให้หนังตาหนักอึ้ง
"เป็นยังไงบ้างลูก"
"..คุณแม่"
"ทำไมถึงไปนอนบนโซฟา ไม่นอนเตียงฮึ?"
"...."
"ตาฟรานอีกละซิ ไม่เป็นไรนะ เดี่ยวแม่จะจัดการตาฟรานเอง กล้าดียังไงที่ทำกับลูกแม่ได้ถึงขนาดนี้"
"ไม่ค่ะ..ข้าวตื่นแล้วเผลอไปหลับบนโซฟา"
"ที่พูดนี้ไม่ได้คิดปกป้องพี่เขาหรอกใช่ใหม.."
"..คุณฟรานไม่ได้สั้งให้ข้าวไปนอนนั้นหรอกคะ" เธอไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงไปพูดเพื่อจะไม่ให้เขาโดนดุ ทั้งๆที่มันควรจะเป็นอย่างนั้น แต่ถ้าเขาโดนดุสุดท้ายก็มาโมโหใส่เธออีกทอดแน่ๆ...
"ถ้าฟรานจะทำอะไรหนูอีก บอกแม่มานะไม่ต้องกลัว เดี๋ยวแม่จะจัดการเอง"
"นอนพักผ่อนก่อน เดี๋ยวแม่ให้เด็กเอาข้าวขึ้นมา"
"ขอบคุณค่ะ"
"ฟรานซิส มาหาแม่หน่อยซิ" ร่างก้าวเดินชะงักเมื่อได้ยินมารดาเรียกชื่อเต็มออกมา หึ..คงต้องเป็นเรื่องลูกสาวคนโปรดอีกแน่ๆ
"มีอะไรครับ วันนี้ผมเพลียมาก"
"นั่งลงก่อน แม่จะคุยเรื่องข้าวหอม"
"เขามาฟ้องอะไรกับแม่ล่ะครับ..สามีภรรยาทำเรื่องอย่างว่าก็ไม่เห็นผิดหนิครับ"
"แม่ไม่ได้จะว่าเรื่องนั้น..แกไปสั่งให้หนูข้าวนอนโซฟาส่วนแกก็นอนบนเตียงสบายคนเดียวใช่ใหม!"
"หึ..คงจะฟ้องแม่จริงๆ"
"ข้าวหอมไม่ได้ฟ้องแม่..แต่ตอนเช้าแม่ไปเจอสภาพเธอนอนขดตัวสั่นบนโซฟา"
"..ใครจะไปนอนบนโซฟาตอนเช้าๆ" แกคิดเหมือนพ่อใหม
"แล้วยังไง.."
"ฟรานซิส! แม่ไม่เคยสอนให้ลูกทำตัวแบบนี้กับผู้หญิงนะ เอาล่ะแม่ผิดเองที่ไปบังคับให้ลูกแต่งกับคนที่ไม่ได้รัก สักวันลูกจะเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปกับเขาแบบนี้"
"ผมก็จะรอวันนั้น.."
"...เอาเถอะขึ้นไปบนห้องแล้วดูแลเมียแกดีๆล่ะ" ดาเนียลเอ่ยอย่างเอือมระอาในตัวลูกชายตัวดี
บนห้อง
"...ข้าวหอม"
"…"
"อย่าคิดว่าได้กับฉันแล้ว ฉันจะสนใจเธอมากขึ้นกว่าเดิมนะ"
"คะ?"
"อะนี้เอาไป..อย่าลืมกินยาคุมตามที่เขาเขียนล่ะ"
"....." เธอมองถุงยาที่เขายื่นมาให้อย่างสงสัย
"อย่าคิดจะเอาเด็กมาเป็นตัวถ่วงให้ฉัน เพราะไม่ใช่แค่ฉันจะไม่รับเป็นพ่อฉันจะไม่ให้ค่าเลี้ยงดูลูกที่เกิดมาจากผู้หญิงอย่างเธอด้วยจำเอาไว้ข้าวหอม!"
"ถ้าเกิดว่าข้าวพลาดมีแกละคะ?"
"เธอก็จะได้เห็นดีกัน แล้วก็อย่าคิดว่าฉันนอนกับเธอแล้วเธอจะได้ค่าตัว เพราะค่าสินสอดที่พ่อฉันให้วันแต่งงานก็เกินพอสำหรับผู้หญิงอย่างเธอ!"
ดูเขาพูดซิ...ขนาดนั้นแล้วเธอคงไม่กล้าให้ลูกเกิดมาในครอบครัวที่พ่อเขาเองยังไม่ต้องการหรอก
"ค่ะ..ข้าวจะจำไว้ว่าคุณจะไม่ต้องการลูกที่เกิดมาจากผู้หญิงอย่างข้าว..แล้วก็จำคำพูดของคุณให้ดีๆด้วย"
น้ำตาที่พยายามกลั้นมันไว้ได้ไหลลง เธอพยายามที่สุดแล้วแต่มันคงจะรับไม่ไหวเหมือนที่ตอนนี้เธอต้องมาทนรับคำพูดแสนดูถูกของสามีทางนิตินัยและพฤตินัยมามาดๆ
ร่างบางของหญิงสาวสั่นเทาด้วยความกลัว เขาน่ากลัวอีกแล้ววันนี้เขาใจร้ายอีกแล้ว เขาใจร้ายกับเธอสักกี่ครั้งทำไมถึงยังไม่ชินอีก เขาคงเกลียดเธอมากสินะถึงได้ใจร้ายกับเธอเช่นนี้ขนาดเด็กในท้องของเธอคือสายเลือดของเขา เขายังเกลียดเรียกว่ามารหัวขน จำไว้นะเขาเกลียดเธอ เขาเกลียดเธอ บุษบาบัณ เขารักแฟนสาวของเขาเธอมันแค่ยัยใบ้ที่เขารังเกียจเข้าไส้วิวาห์ซาตาน
สิริมาริน
คำโปรย
.......เมื่อการแต่งงานครั้งนี้เขาไม่ได้เต็มใจ
เธอจึงยอมให้เขาตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงหน้าด้านและเป็นนางบำเรอให้เขาเชยชม
เพื่อหวังว่าสักวันเขาจะเปิดใจ
มาร์ค มาเทรอน หนุ่มลูกครึ่งไทย-อิตาลีเจ้าของบริษัท MTR กรุ๊ป ที่มีดีทั้งหน้าตาที่หล่อเหลา และฐานะที่ร่ำรวยไม่ว่าใครๆต่อใครก็อยากได้เขามาครอบครอง..แต่อยู่ๆมารดาก็สั่งให้เขาแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาเกลียดมาตั้งแต่เด็กๆเมื่อปฏิเสธไม่ได้เขาก็จะทำลายเธอให้แหลกคามือและยัดเยียดฐานะนางบำเรอที่เขาไว้ใช้ระบายความไคร่
ปลายฟ้า ปานอัปสร ศิริเจริญกูล หญิงสาวที่มองโลกในแง่ดีหน้าตาน่ารักเหมือนกับตุ๊กตาหน้าทะนุถนอมแต่ยกเว้นกับเขาชายหนุ่มผู้ใจร้ายที่เธอแอบหลงรักมาตั้งแต่เด็กๆและเฝ้ารอคอยเวลาที่เขากลับมาแต่วันที่เธอเฝ้าคอยก็มาถึงวันที่เธอกับเขาจะได้เข้าวิวาห์เธอยอมให้เขาทำร้ายและยอมรับฐานะนางบางเรอที่เขายัดเยียดด้วยความเต็มใจ
รวี พรรณรวี กรภัควัฒน์ หญิงสาวสุดเซกซี่เป็นนางแบบแถวหน้าในเมืองไทยและต่างประเทศเธอเป็นคนรักของมาร์คแต่เธอดูเสียจะรักเงินของเขามากกว่าเธอไม่ยอมให้ผู้หญิงหน้าไหนมาแย่งเขาไปโดยเฉพาะปานอัปสรเธอพร้อมจะกำจัดคนทุกคนที่เขามาขัดขวางทางรักและเงินของเธอ
นนท์ กวินทร์ ศุภวรรณสกุล หนุ่มหล่อเจ้าสำราญหุ้นส่วนสำคัญของบริษัทMTR กรุ๊ป หลงรักปานอัปสรตั้งแต่แรกพบถึงแม้ว่าเธอจะมีเจ้าของอยู่แล้วแต่เขาก็พร้อมจะแย่งชิงเธอและพร้อมจะปกป้องเธอไม่ให้ใครมาทำร้าย