การแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิพเพิน
Af
Am
Aw
BWh
BWk
BSh
BSk
Csa
Csb
Cwa
Cwb
Cwc
Cfa
Cfb
Cfc
Dsa
Dsb
Dsc
Dsd
Dwa
Dwb
Dwc
Dwd
Dfa
Dfb
Dfc
Dfd
ET
EF
การแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิพเพิน (อังกฤษ: Köppen climate classification) เป็นหนึ่งในระบบการแบ่งเขตภูมิอากาศที่ใช้กันกว้างขวางที่สุด วลาดีเมียร์ เคิพเพิน เป็นผู้เผยแพร่ระบบการแบ่งเขตภูมิอากาศนี้เป็นคนแรกใน พ.ศ. 2427 และการแก้ไขเล็กน้อยโดยเคิพเพินเองตามมาใน พ.ศ. 2461 และ พ.ศ. 2479 ภายหลังนักกาลวิทยาชาวเยอรมันนามว่า รูด็อล์ฟ ไกเกอร์ ร่วมมือกับเคิพเพินเปลี่ยนแปลงระบบการแบ่งเขตภูมิอากาศนี้ บางครั้งจึงอาจเรียกระบบนี้ว่า การแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิพเพินและไกเกอร์ (Köppen–Geiger climate classification system)
ตารางคำอธิบายสัญลักษณ์การจำแนกสภาพภูมิอากาศแบบเคิพเพิน ชั้นที่ 1 ชั้นที่ 2 ชั้นที่ 3 ภูมิอากาศเขตร้อน (A) f (ป่าฝน, ป่าดิบชื้น) m (มรสุม) s (สะวันนา, แห้งแล้งในฤดูร้อน) w (สะวันนา, อบอุ่นชื้นในฤดูร้อน) ภูมิอากาศเขตแห้งแล้ง (B) S (ทุ่งหญ้าสเตปป์, ทุ่งหญ้ากึ่งทะเลทราย) W (ทะเลทราย) h (ร้อน) k (อบอุ่น) ภูมิอากาศเขตอบอุ่น (C) f (ไม่มีฤดูแล้ง) s (แห้งแล้งในฤดูร้อน) w (แห้งแล้งในฤดูหนาว) a (อบอุ่นชื้น) b (อบอุ่นชื้นภาคพื้นสมุทร) c (หนาวภาคพื้นสมุทร) ภูมิอากาศเขตหนาว (D) f (ไม่มีฤดูแล้ง) s (แห้งแล้งในฤดูร้อน) w (แห้งแล้งในฤดูหนาว) a (อบอุ่นชื้น) b (อบอุ่นชื้นภาคพื้นสมุทร) c (หนาวภาคพื้นสมุทร) d (หนาว) ภูมิอากาศเขตขั้วโลก (E) T (ทุนดรา) F (ทุ่งน้ำแข็ง) H (สูงกว่าระดับน้ำทะเลปานกลาง 1,500 เมตร)
การแบ่งเขตภูมิอากาศ[แก้]
การแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิพเพินนั้นแบ่งเขตภูมิอากาศเป็นกลุ่มใหญ่ ๆ 6 กลุ่ม (อันประกอบด้วยกลุ่ม A, B, C, D,E และH) แต่ละกลุ่มใหญ่จะมีประเภทของเขตภูมิอากาศแบบต่าง ๆ อยู่ โดยแต่ละประเภทจะเขียนแทนด้วยสัญลักษณ์อักษรภาษาอังกฤษตั้งแต่ 2 ถึง 4 ตัวอักษร
กลุ่ม A (ภูมิอากาศแบบร้อนชื้น)[แก้]
ภูมิอากาศแบบร้อนชื้นมีลักษณะพิเศษคืออุญหภูมิที่ค่อนข้างสูงบริเวณระดับน้ำทะเล ตลอดเวลา 12 เดือนใน 1 ปี จะมีอุณหภูมิเฉลี่ยประมาณ 18 องศาเซลเซียส (64 องศาฟาเรนไฮต์) หรือสูงกว่านี้ ภูมิอากาศแบบร้อนชื้นสามารถแบ่งได้เป็นเขตภูมิอากาศย่อย ๆ ดังนี้
- ภูมิอากาศแบบป่าดิบชื้น (Af) ตลอด 12 เดือนมีปริมาณน้ำฝนเฉลี่ย 60 mm (2.4 in) สามารถพบภูมิอากาศแบบนี้ได้บริเวณละติจูด 5–10 องศาเหนือหรือใต้เส้นศูนย์สูตร ในบางพื้นที่ชายฝั่งตะวันออกอาจพบภูมิอากาศแบบนี้ได้ไกลถึง 25 องศาจากเส้นศูนย์สูตร
- ตัวอย่างเมือง
- สิงคโปร์
- เมเดยิน, ประเทศโคลอมเบีย
- ตัวอย่างเมือง
- ภูมิอากาศแบบมรสุมเขตร้อน (Am)
- ตัวอย่างเมือง
- จาการ์ตา, ประเทศอินโดนีเซีย
- ไมแอมี, รัฐฟลอริดา, สหรัฐอเมริกา
- ตัวอย่างเมือง
- ภูมิอากาศแบบทุ่งหญ้าสะวันนา (Aw)
- ตัวอย่างเมือง
- กรุงเทพมหานคร, ประเทศไทย
- มุมไบ, ประเทศอินเดีย
- ตัวอย่างเมือง
กลุ่ม B (ภูมิอากาศแบบแห้งแล้ง)[แก้]
ภูมิอากาศแบบแห้งแล้งเป็นบริเวณที่มีการระเหยของน้ำสูง ไม่มีปริมาณฝนเหลือพอที่จะเป็นแหล่งต้นน้ำลำธาร ปรากฏทั้งในเขตร้อนและเขตอบอุ่น แบ่งเป็นภูมิอากาศย่อยดังนี้
- ภูมิอากาศแบบทะเลทราย (BW) ปริมาณฝนตลอดปีน้อยกว่า 250 มิลลิเมตร (10 นิ้ว) ส่วนมากพบอยู่ตอนในของภาคพื้นทวีปทั้งบริเวณอากาศร้อนและอากาศอบอุ่น ทำให้แบ่งภูมิอากาศย่อยได้ ดังนี้
- ภูมิอากาศแบบทะเลทรายเขตร้อน (BWh)
- ภูมิอากาศแบบทะเลทรายเขตอบอุ่น (BWk)
- ภูมิอากาศแบบกึ่งทะเลทราย (BS) มีลักษณะเป็นทุ่งหญ้าสั้น ๆ ปริมาณฝนอยู่ระหว่าง 250–750 มิลลิเมตร (10–30 นิ้ว) พบอยู่รอบทะเลทรายบริเวณอากาศร้อนและทะเลทรายบริเวณอากาศอบอุ่น ทำให้แบ่งภูมิอากาศย่อยได้ ดังนี้
- ภูมิอากาศแบบกึ่งทะเลทรายเขตร้อน (BSh)
- ภูมิอากาศแบบกึ่งทะเลทรายเขตอบอุ่น (BSk)
กลุ่ม C (ภูมิอากาศแบบอบอุ่นชื้นแถบละติจูดกลาง)[แก้]
- ภูมิอากาศแบบเมดิเตอร์เรเนียน (Csa/Csb)
- ตัวอย่างเมือง
- เบรุต, ประเทศเลบานอน (Csa)
- ลอสแอนเจลิส, สหรัฐอเมริกา (Csa)
- คอร์รามาบัด, ประเทศอิหร่าน (Csa)
- เซบิยา, ประเทศสเปน (Csa)
- ซานเตียโก, ประเทศชิลี (Csb)
- เอสซาอูรา, ประเทศโมร็อกโก (Csb)
- โปร์ตู, ประเทศโปรตุเกส (Csb)
- ซานฟรานซิสโก, สหรัฐอเมริกา (Csb)
- เคปทาวน์, ประเทศแอฟริกาใต้ (Csb)
- ซีแอตเทิล, สหรัฐอเมริกา (Csb)
- ตัวอย่างเมือง
- ภูมิอากาศแบบอบอุ่นชื้น (Cfa, Cwa)
- ตัวอย่างเมือง
- ฮ่องกง (Cwa)
- ฮานอย, ประเทศเวียดนาม (Cwa)
- กอร์โดบา, ประเทศอาร์เจนตินา (Cwa)
- แรชต์, กิราน, ประเทศอิหร่าน (Cfa)
- แจ็กสันวิลล์, รัฐฟลอริดา, สหรัฐอเมริกา (Cfa)
- ตัวอย่างเมือง
- ภูมิอากาศแบบอบอุ่นชื้นภาคพื้นสมุทร (Cfb, Cfc, Cwb, Cwc)
กลุ่ม D (ภูมิอากาศแบบชื้นภาคพื้นทวีป)[แก้]
กลุ่ม E (ภูมิอากาศแบบขั้วโลก)[แก้]
แผนที่เพิ่มเติม[แก้]
- cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์) (direct: Final Revised Paper) มูลนิธิส่งเสริมโอลิมปิกวิชาการและพัฒนามาตรฐานวิทยาศาสตร์ศึกษา. 2557. ภูมิศาสตร์กายภาพ. ด่านสุทธาการพิมพ์.